Verminderen van ademhalingsproblemen bij kinderen geboren na geplande keizersnede door het uitvoeren van een knie-naar-borst beweging bij geboorte.

Bijna 10% van de kinderen die rond de uitgerekende datum geboren wordt via een
geplande keizersnede krijgt ademhalingsproblemen na de geboorte, waarvoor zij
ondersteuning bij de ademhaling nodig hebben. Deze ademhalingsproblemen blijken
te ontstaan door een overmaat aan vruchtwater in hun longen op het moment van
geboorte. In de baarmoeder heeft elk kind vruchtwater in de longen. Tijdens een
bevalling met weeën wordt door de kracht van deze weeën, voordat het kind ter
wereld komt, een deel van dat longvocht naar buiten geperst. De ongeboren baby
ligt in de baarmoeder namelijk in foetushouding en door het samentrekken van de
baarmoeder drukken de knieën in de buik van het kind. Hierdoor ontstaat
verhoogde druk in de buik en longen, waardoor het vocht dat zich in de longen
bevindt via de mond naar buiten loopt.

Dit proces gebeurt echter niet bij een geplande keizersnede, aangezien daar
geen weeën aan vooraf gaan. In dit onderzoek willen wij een interventie
onderzoeken waarmee we het effect van het samentrekken van de baarmoeder willen
nabootsen. Deze interventie noemen we de knie-borst-flexie, waarbij de
pasgeborene in foetushouding wordt geplaatst en de knieën naar de borst worden
gebracht. Deze handeling wordt door de gynaecoloog die de sectio verricht,
direct na geboorte van het kind, uitgevoerd gedurende 45 seconden.

Onze hypothese is dat gezien de stijgende aantal keizersnedes wereldwijd de
knie-borst-flexie een simpele methode is om de overmaat aan longvocht te klaren
bij kinderen die geboren worden na geplande keizersnede, voordat dit overschot
aan longvocht ademhalingsproblemen kan veroorzaken. Deze interventie heeft
hiermee de potentie om een forse afname te geven van de ademhalingsproblemen
die voorkomen in deze groep kinderen.

Met dit onderzoek willen we onderzoeken of de knie-borst-flexie uitvoerbaar is
volgens protocol bij kinderen die geboren worden middels geplande keizersnede
en daarnaast leidt tot klaring van overtollig longvocht. Tevens zal worden
gekeken naar de veiligheid van deze interventie voor moeder en kind.

Single centre prospectief interventie onderzoek

Onmiddelijk na extractie van het kind uit de baarmoeder zal een KCF worden uitgevoerd voordat de eerste forse ademteug wordt genomen. De gynaecoloog zal een hand om de nek en schouder van het kind leggen en voorzichting het hoofd en nek in dorso-flexie buigen, terwijl de andere hand de heupen en bovenbenen zal flecteren zodat de knieen de buik en borst raken (squat beweging terug naar fetale positie). Deze positie dient door de gynaecoloog 45 seconden te worden gecontinueerd terwijl druk op de navelstreng dient te worden voorkomen zodat de umbilicale bloedcirculatie niet door de KCF beinvloed wordt. Deze techniek lijkt op de bij de kindergeneeskunde gebruikelijke positie waarin een klein kind wordt gehouden als er een lumbaal punctie wordt verricht. Tijdens de KCF blijft de neonaat verbonden met de navelstreng en krijgt standaard zorg, dit betekend dat het zal worden afgedekt met een gaas om hypotermie te voorkomen en zal zo dichtbij de moeder als mogelijk worden gehouden. Na 45 seconden zal de KCF worden gestopt waardoor het kind de kans krijgt om te beginnen met ademen. Vanaf dat moment zal alle zorg conform de standaard zorg zijn die uitgevoerd wordt bij kinderen geboren per keizersnede.

De KCF, als zogenaamde extra-uteriene contractie, is kortdurend, niet invasief
en vergelijkbaar met de intra-uteriene houding waarin het kind zich tot de
bevalling bevond en zou hebben bevonden als er sprake was geweest van
intra-uteriene contracties. Aangezien de onderzoeksgroep gezonde aterme
neonaten betreft, wordt de belasting en risico van de KCF voor deze kinderen
als minimaal ingeschat.