Spraakplanning en -controle bij de ziekte van Parkinson

De ziekte van Parkinson (ZvP) is een veelvoorkomende neurodegeneratieve ziekte,
gekarakteriseerd door een gebrek aan dopamine in de substantia nigra. Patiënten
met ZvP hebben hoofdzakelijk motorische symptomen maar ook vaak spraakproblemen
(zogenaamde 'hypokinetische dysartrie'), met symptomen zoals een monotoon
stemgeluid, minder variatie in toonhoogte en onduidelijke articulatie. Deze
spraakproblemen kunnen variëren van mild tot ernstig, maar kunnen een grote
impact hebben op het dagelijkse leven van de patiënten.

Er zijn meer studies over spraak in ZvP, maar het is nog steeds onduidelijk of
het probleem ligt in het niet kunnen plannen van de spraakproductie of in het
niet kunnen controleren van sensorische informatie (vooral de auditieve en
sensorimotorische informatie). Daarnaast is het onduidelijk hoe de aard en
ernst van deze problemen verandert als gevolg van ziekteprogressie. Wij willen
onderzoek doen naar de onderliggende mechanismen van spraakproductie door
middel van auditieve feedbackverstoringen. Wij verwachten dat patiënten met ZvP
andere adaptatiepatronen zullen hebben vergeleken met een gezonde
controlegroep.

Identificeren in hoeverre en welke specifieke spraakcontrolemechanismen worden
aangetast door ZvP-patiënten (in verschillende stadia van de ziekte) en gezonde
controles met elkaar te vergelijken.

Om de inspanning voor de proefpersonen te beperken, vindt het onderzoek plaats
in twee sessies. Tijdens de eerste sessie zal de articulatie gemeten worden met
een tongechoscopie-apparaat. Tijdens de tweede sessie zal de articulatie
gemeten worden door middel van elektromagnetische articulografie. In beide
sessies zal de deelnemer verschillende spraaktaken uitvoeren, sommige onder een
normale feedbackconditie, andere met een auditieve feedbackverstoring. De data
van de Parkinsongroep zullen vergeleken worden met de data van de
controlegroep.

Er zijn geen risico's verbonden aan deelname aan deze studie.