Vergelijking van gekoelde versus conventionele radiofrequente behandeling van de geniculaire zenuwen voor chronische kniepijn: een multicenter, gerandomiseerde, niet-inferieure, piloot studie.

Knie osteoartritis is een progressieve degeneratieve aandoening die het
gewrichtskraakbeen en subchondraal bot aantast. Ongeveer 10 tot 30% van alle
osteoartritis patiënten lijdt aan invaliderende klachten zoals pijn, stijfheid
en functieverlies. Dit leidt tot psychologische en slaapstoornissen en een
verminderde levenskwaliteit. Wanneer conservatieve therapie faalt, is een
totale knie protheses een optie. Echter, door comorbiditeiten of een te jonge
leeftijd van de patiënt, komt niet iedereen voor deze ingreep in aanmerking.
Ook wordt persisterende pijn na een totale knie prothese beschreven. Voor deze
patiënten populaties is een radiofrequente behandeling van de geniculaire
zenuwen (superolateral, superomediaal en inferomediaal) een alternatieve
behandelingsmogelijkheid. Verschillende studies hebben reeds het effect van
conventionele, en later ook gekoelde, radiofrequente behandelingen van de
geniculaire zenuwen onderzocht met veelbelovende resultaten voor beide
technieken. Er werd echter nog nooit een directe vergelijking gemaakt tussen
beide technieken in een gerandomiseerde studie.

Het doel van deze studie is een idee te krijgen van behandelingseffect en
patiënt inclusie om zo de haalbaarheid van een toekomstig studie in te schatten
waarbij de niet-inferioriteit van conventionele behandeling onderzocht wordt.
Gezien het een internationale multicenter studie betreft wensen we eerst een
haalbaarheidsstudie uit te voeren omdat tot op heden nog geen enkele studie
beide modaliteiten met elkaar vergeleken heeft. Er zijn ook nog geen gegevens
in de literatuur over Belgische en Nederlandse patiënten voorhanden. Ook over
de groep van persisterende pijn na totale knie prothese zijn nog niet voldoende
gegevens beschikbaar in de literatuur. Alsook is er geen dataverzameling
gebeurd in alle deelnemende centra over gekoelde radiofrequente behandeling
gezien deze heden niet standaard uitgevoerd wordt. Observationeel onderzoek kan
deze data dus ook niet verschaffen. Bovendien gaat de data van deze initiële
haalbaarheidsstudie niet verloren, gezien deze mee gebruikt wordt in de grotere
studie.
De gevolgen voor de klinische praktijk, indien er uit de grotere studie blijkt
dat er geen verschil is tussen beide modaliteiten, is dat de gekoelde versie
niet zal uitgevoerd worden en dat men dus altijd zal kiezen voor een goedkopere
conventionele behandeling. Dit betekent een besparing voor de patiënt, of
misschien in latere fase voor de overheid.

Het betreft een prospectieve, multicenter, gerandomiseerde, dubbel blind,
niet-inferioriteit studie.

Een groep wordt behandeld met een conventionele radiofrequente behandeling van de geniculaire zenuwen (superolateraal, superomediaal en inferomediaal) van de index knie. De andere groep wordt behandeld met een gekoelde radiofrequente behandeling van dezelfde zenuwen.

Na inclusie in de studie en afname van basis parameters worden de patiënten
gevolgd op 1, 3 , 6 en 12 maanden na de interventie.(totaal 4 consultaties).
De behandeling wordt uitgevoerd zonder sedatie en is over het algemeen goed
verdragen zonder nevenwerkingen of complicaties. In deze studie worden twee
actieve behandelingen vergeleken en kan men dus verwachten dat patiënten van
beide groepen gelijkaardige positieve effecten bereiken wat betreft
pijnverlichting en verbeterde kniefunctie.