7T metabole MRI in gliomen & epilepsie*

Conventionele MRI is één van de belangrijkste pijlers van de beeldvorming van
neurologische aandoeningen. Voor verschillende neurologische aandoeningen is
conventionele MRI echter relatief beperkt in het detecteren of afbakenen van
pathologisch weefsel (bijv. MRI-negatieve epilepsie en diffuse groei van
gliomen), en meestal niet specifiek genoeg om met dezelfde zekerheid een
definitieve diagnose te stellen als histopathologische analyse (bijvoorbeeld
het onderscheiden van tumorprogressie en radionecrose en relevante moleculaire
subtypes van laaggradige gliomen). Metabole MRI - het visualiseren van het
metabole 'fenotype' van ziekten - kan deze specificiteit verbeteren, en met
ultrahoge magnetische veldsterkte (7T) kan zowel de sensitiviteit als de
specificiteit verbeteren. Het doel van de GliMEpi studie is daarom om met 7T
(metabole) MRI metabole beeldkenmerken van twee veelvoorkomende neurologische
aandoeningen die diagnostisch beperkt zijn door conventionele MRI en
chirurgische behandeling krijgen (gliomen en epilepsie) te verkrijgen, en deze
te valideren met histopathologische analyse om uiteindelijk de verworven
metabole beeldkenmerken te kunnen gebruiken in het klinische diagnostische
proces. Aangezien nieuwe moleculen kunnen worden ontdekt met behulp van 7T
(metabole) MRI die geen deel uitmaken van de klinische histopathologische
analyse, willen we kleine monsters van restweefsel opslaan om toekomstige
validatie van deze nieuw ontdekte moleculen met ex vivo beeldvorming mogelijk
te maken.

Glioom- en epileptogeen weefsel karakteriseren met 7T metabole MRI, en hun
metabole beeldkenmerken valideren met histopathologische metingen.

Observationeel cohortonderzoek met twee cohorten.

MRI is een invasieve beeldvormende modaliteit, waarbij gebruik wordt gemaakt
van hoge magnetische velden, die naar ons beste weten niet worden geassocieerd
met nadelige effecten op korte of lange termijn. Mogelijke belasting is het
lawaai dat de scanner maakt en licht ongemak (duizeligheid) dat kan optreden
als gevolg van perifere zenuwstimulatie. Proefpersonen met glioom-geassocieerde
epilepsie zullen intraveneuze contrasttoediening krijgen, wat een minimaal
invasieve procedure is met kleine risico's die niet anders zijn dan in de
klinische praktijk. Het aanbrengen van het infuus kan wel pijnlijk zijn.
Deelnemende patiënten zullen geen baat hebben bij de resultaten van dit
onderzoek. Toekomstige patiënten kunnen er echter wel baat bij hebben,
aangezien deze studie zou kunnen leiden tot een beter begrip van de fysiologie
van gliomen en epilepsie, waardoor de diagnose en de evaluatie van de
behandeling zouden verbeteren met daaruit voortvloeiende behandelbeslissingen.
Bovendien kan het leiden tot de ontdekking van nieuwe (op moleculen gebaseerde)
behandelopties.