Setup en intra-fractie bewegingsmetingen met oppervlaktescanning bij patiënten met hoofd-halskanker

De standaard methode voor het immobiliseren van patiënten met hoofd-halskanker
is door gebruik te maken van een 5-punts thermoplastisch masker. Het gebruikt
van individuele masker resulteert in kleine afwijkingen in de setup en in
intra-fractiebewegingen, zodat kleine marges gebruikt kunnen worden. Ondanks
het gebruik van een masker, zijn variaties in de positionering van patiënten
nog steeds mogelijk. Bovendien ervaren patiënten een masker als erg
oncomfortabel, of zelfs stressvol. Een goed alternatief zou een methode zijn
waarbij een masker niet nodig is. In plaats daarvan kan optische
oppervlaktescanning gebruikt worden voor het positioneren en voor het meten van
de intra-fractiebewegingen.

Het doel van de studie is het onderzoeken van de klinische haalbaarheid van
stralen zonder een masker bij patiënten met hoofd-halskanker. Optische
oppervlaktescanning wordt gebruikt en de nauwkeurigheid van de setup, de
intra-fractiebewegingen en klinisch haalbare marges worden onderzocht.

Dit is een voorbereidende studie naar de klinische haalbaarheid van stralen
zonder masker bij patiënten met hoofdhalskanker. De proefpersonen in de studie
krijgen één keer per week een simulatiebestraling, voorafgaande aan de echte
bestralingsbehandeling. Optische oppervlaktescanning wordt gebruikt voor het
positioneren en voor intra-fractie bewegingsmonitoring tijdens de simulatie.

De interventie bestaat uit een gesimuleerde bestralingsbehandeling voor patiënten met hoofd-halskanker. De positionering van patiënten wordt gedaan met behulp van oppervlaktescanning, zonder dat er een thermoplastisch masker gebruikt wordt. Met behulp van online imaging wordt de setup gecorrigeerd. Patiënten worden geinstrueerd om zo stil mogelijk te blijven liggen op de behandeltafel. Ook voor het monitoren van de intra-fractiebwegingen wordt oppervlaktescanning gebruikt. De oppervlaktescanner in dit onderzoek is het Identify systeem (Varian). De scanner maakt een 3D reconstructie van de patiënt. De huidige positie van de patiënt wordt vergeleken met een referentiebeeld en de afwijkingen worden op een scherm getoond. Na afloop van de simulatiebehandeling en de echte bestralingsbehandeling vult de patiënt een vragenlijst in.

Deelname aan de studie betekent dat de proefpersoon een extra, gesimuleerde,
behandeling ondergaat. Deze vindt één keer per week plaats, voorafgaand aan de
echte bestralingsbehandeling, in totaal 7 keer. De patiënt vult ook een
vragenlijst in. Door het maken van extra online beelden ontvangt de
proefpersoon wat extra stralingsdosis. Er zijn geen risico*s verbonden aan
deelname.