Biomarkers voor vermoeidheid bij patienten met Myasthenia Gravis

Bij MG spreken we van twee typen vermoeidheid: enerzijds de spiervermoeidheid
welke direct het gevolg is het niet goed doorgeven van het signaal van zenuw
naar spier, dit noemen we perifere vermoeidheid. Anderzijds is er cognitieve
vermoeidheid: gebrek aan energie, overweldigend gevoel van vermoeidheid, wat
leidt tot belemmering van mentale en lichamelijke activiteit. Deze laatste
wordt in spierziekten centrale vermoeidheid genoemd om zo een duidelijk
onderscheid met de spiervermoeidheid te maken.
Uit recent onderzoek onder de Nederlandse patiënten met Myasthenia Gravis,
blijkt dat 62% last heeft van cognitieve vermoeidheid. Dit hangt samen met
onder andere de ziekte-ernst maar ook met fysieke activiteit, gewicht, leeftijd
en geslacht. Er bestaan nog geen objectieve tests voor cognitieve vermoeidheid,
dit wordt tot nu toe altijd onderzocht met vragenlijsten. Daarom willen wij
onderzoeken of er bepaalde (ontstekings)waarden in het bloed corresponderen met
cognitieve vermoeidheid.

Zoeken naar potentiele biomarkers welke een objectief hulpmiddel kunnen vormen
in de diagnostiek, behandeling danwel het longitudinaal vervolgen van
cognitieve vermoeidheid. Wij stellen dat de gevonden biomarkers in het bloed
welke corresponderen met vermoeidheid, hun oorsprong hebben in de aangedane
spieren.

Exploratieve studie (fase 1) met de mogelijkheid tot een longitudinale opzet
(fase 2). Na het behalen van het benodigde aantal deelnemers in deel 1 zullen
deze resultaten worden geanalyseerd. Wanneer er één of meerdere biomarkers
worden gevonden welke geassocieerd zijn met vermoeidheid dan zullen wij
overgaan tot deel 2 van de studie. Indien er geen significante associaties
worden gevonden dan eindigt de studie na deel 1.

Deelname aan de studie zal niet direct leiden tot verbetering van de
individuele deelnemer, wel dragen zij bij aan een beter inzicht van
vermoeidheid. Inzichten verkregen in deze studie kunnen in de toekomst wel
bijdragen aan een betere begeleiding, behandeling van patienten.

Belasting: eenmalig bezoek aan het LUMC, duur ongeveer 2-3 uur. Hierin zullen
een aantal vragenlijsten worden afgenomen, lichamelijk onderzoek worden
verricht (QMG; 10 minuten) en bloedafname. Indien patient toestemming geeft zal
er daarnaast nog een bovenbeensspierbiopt plaatsvinden.

Risico's:
- Labafname middels venapunctie: kan ongemak veroorzaken of als pijnlijk worden
ervaren. Risico op hematoom in elleboogsplooi.
- Spierbiopt: procedure wordt in principe verdoofd desalniettemin kan het biopt
gevoelig/ pijnlijk zijn. Tevens is er het risico op het ontstaan van een
hematoom, dit risico wordt verkleind door alleen een biopsie te verrichten bij
patienten zonder bloedverdunners of trombocytaggregatieremmers. HEt ontstaan
van een hematoom wordt over het algemeen conservatief behandeld en lijdt niet
tot een ziekenhuisopname.