Modificatie van Tacrolimus gerelateerde toxiciteit na levertransplantatie. Een gerandomiseerde gecontroleerde studie waarin het bijwerkingsprofiel van Envarsus® versus Advagraf® wordt vergeleken bij nieuwe levertransplantatiepatiënten.

Chronisch gebruik van tacrolimus gaat gepaard met significante bijwerkingen,
waaronder ontstaan van diabetes na transplantatie (NODAT), nierinsufficiëntie,
hypertensie, hyperlipidemie en tremor en andere neurotoxische kenmerken.
Het is bekend dat de toxiciteit van tacrolimus (gedeeltelijk) gerelateerd is
aan hogere piekserumconcentraties in het bloed in het eerste jaar na de
transplantatie.
Het verlagen van piekwaarden zonder de effectieve remming van de immuunrespons
te verminderen, zou daarom de toxische effecten van tacrolimus theoretisch
kunnen verzwakken.
Envarsus®, een formuleringsformule met verlengde afgifte van tacrolimus die
minder fluctuatie van de bloed tacrolimusconcentraties geeft en een lagere
dosering vereist voor vergelijkbare systemische tacrolimusblootstelling heeft
het potentieel om de toxische effecten van tacrolimus te verlagen en de
hoeveelheid metabole bijwerkingen te verminderen, in vergelijking met de
huidige standaard, Advagraf®.

Onderzoeken of Envarsus® leidt tot een significante afname van het ontstaan van
diabetes, chronische nierziekte en ontstaan van hypertensie.

Gerandomiseerde, gecontroleerde twee-arm fase 4-interventie studie waarin
Envarsus® wordt vergeleken met de huidige standaardbehandeling Advagraf® na
levertransplantatie.

Bij ontslag na transplantatie zullen patiënten worden geïnitieerd met tacrolimus met verlengde afgifte, welke volgens randomisatie standaard Advagraf® of Envarsus® zal zijn.

De studie lijkt op onze standaard klinische praktijk omdat ontvangers altijd
worden omgezet van een onmiddellijke afgifte tacrolimus (d.w.z. Prograft®) naar
een formulering met verlengde afgifte (voorheen exclusief Advagraf®) bij
ontslag uit het ziekenhuis.
Bovendien is het schema voor de studiebezoeken een exacte kopie van het
reguliere poliklinische bezoekschema na de transplantatie. Alle bloedafnames
die in dit onderzoek zijn gepland, maken deel uit van routinematige zorg.
Bij patiënten zullen farmakokinetische (AUC) meetingen van tacrolimus
concentraties plaatsvinden.
Gedurende de studie zullen de deelnemers nauwlettend (maandelijks) worden
gecontroleerd op adequate blootstelling aan tacrolimus.
Aangezien beide tacrolimusformuleringen voor deze indicatie zijn goedgekeurd en
het actieve geneesmiddel in beide formuleringen hetzelfde is, wordt deze studie
als een onderzoek met een laag risico beschouwd.
Het verwachte voordeel van deze studie is dat dit kan leiden tot verlaging van
de metabole bijwerkingen, nefrotoxiciteit en neurotoxiciteit van langdurige
behandeling met tacrolimus. Daarom zijn wij van mening dat de
baten-risicobeoordeling voor deze studie gunstig is.