Magnetische Resonantie flowmetingen van mesenteriale slagaders en aders en poortader met voedsel stimulatie en mitochondriale zuurstofmetingen tijdens standaard gastroscopie bij patiënten verdacht van chronische gastro-intestinale ischemie

De diagnose van chronische gastro-intestinale ischemie (CGI) blijft een
uitdaging omdat klinische diagnose moeilijk te onderscheiden is door het
frequente voorkomen van chronische buikpijn en asymptomatische stenose van de
mesenteriale arteriën1.

De standaard diagnostische werk omvat de medische voorgeschiedenis, anamnese en
lichamelijk onderzoek, radiologische beeldvorming en een functionele test als
zichtbaar licht-spectroscopie (VLS) 2-4 of tonometry5-7.

Een multidisciplinair team bestaande uit een gastro-enteroloog, een vaatchirurg
en een interventie-radioloog, alle gespecialiseerd in CGI, bespreekt alle
patiënten, dit resulteert in een consensus diagnose op expert basis.

Momenteel is er geen specifieke test om CGI te diagnosticeren.

In de literatuur zijn magnetische resonantie (MR) technieken beschreven die de
stroming in de mesenteriale vaten pre- en post-prandiale bij gezonde
vrijwilligers en CGI patiënten meten.
De stroming in de mesenteriale vaten verhoogt postprandiaal (hyperemie).
Echter, deze toename van de postprandiale stroom vergeleken met pre-prandiaal,
is minder in CGI patiënten vergeleken met gezonde vrijwilligers.

Bij sommige patiënten werd post-prandiaal zelfs een afname gezien ten opzichte
van pre-prandiaal.
We zouden in staat zijn om patiënten met CGI te onderscheiden van patiënten
zonder CGI met MR flow metingen met voedsel stimulatie.

VLS en tonometry maken onderdeel uit van de standaard diagnostiek naar CGI,
maar beiden hebben limitaties. Een accuratere test die makkelijker is in
gebruik is om die reden gewenst. Protoporphyrin IX-triplet state lifetime
technique (PpIX-TSLT) is een nieuwe techniek om de hoeveelheid zuurstof in de
mitochondriën te meten13. Na toediening van 5-aminolevulinezuur stijgt het
mitochondriale PpIX. Groen licht wordt gebruikt om PpIX tijdens de metingen te
exciteren, waardoor het licht uit gaat zenden. Na botsing met zuurstofmoleculen
stopt PpIX met het uitzenden van licht. De duur van het uitgezonden licht wordt
gemeten, wanneer weinig zuurstof aanwezig is vinden minder botsingen plaats en
houdt het uitzenden van licht langer aan. Een eerdere studie in vrijwilligers
heeft aangetoond dat de techniek werkzaam is tijdens gastroscopie. Er is echter
nog geen informatie beschikbaar over het potentieel van gastroscopische
mitochondriale zuurstof metingen als diagnostische test voor CGI.

Het bepalen van het verschil in uitgangswaarde bij MR flowmetingen en
postprandiale MR flowmetingen tussen patiënten met CGI en patiënten die geen
diagnose CGI hebben.
Het verzamelen van informatie over het potentieel van gastroscopische
mitochondriale zuurstof metingen als diagnostische test voor CGI.

Prospectieve cohortstudie.

De MR flowmetingen zullen 1 uur tot 1,5 uur duren tijdens een extra bezoek,
naast de standaard work-up voor de CGIpatiënten.

Tijdens MR flowmetingen worden geen contrastmiddel of ioniserende straling
gebruikt.

Bij CGI patiënten met postprandiale pijn, kan buikpijn optreden wanneer er met
de stimulatie mbv drinkvoedingdingswaarde drank wordt begonnen. We zijn ons
bewust van deze pijn en vragen dit, als de pijn optreedt, meerdere malen na en
zullen stoppen indien nodig.

De risico*s van mitochondriale zuurstof metingen tijdens een standaard
gastroscopie zijn zeer laag, zeker wanneer geen sedatie wordt gegeven. Orale
toediening van Gliolan (voor PpIX inductie) heeft een goed veiligheidsprofiel.
Het risico op mucosale fototoxiciteit wordt laag geacht, aangezien de COMET een
korte-puls excitatie en zeer lage licht dosis gebruikt. Om de potentiele
fototoxische effecten van Gliolan te beperken worden de patiënten geïnstrueerd
om blootstelling van de huid en ogen aan zonlicht te voorkomen gedurende 24 uur
na toediening van de Gliolan.