Vroegdetectie van stille myocardiale ischemie and cardiale dysfunctie in asymptomatische mensen met verhoogde kalkscores

Voor vroegtijdige herkenning van individuen in de algemene bevolking met een
hoog risico op een slechte klinische uitkomst als gevolg van onopgmerkte
ischemische hartziekte, bijvoorbeeld door acuut hartinfarct of plotselinge
hartdood, worden momenteel risicoscores, die klassieke risicofactoren in acht
nemen, gebruikt. Echter hebben deze risicoscores een beperkte voorspellende
waarde en leidt een substantieel aandeel van de mensen alsnog aan aandoeningen
gerelateerd aan (plotseling openbarende) ischemische hartziekte, terwijl zij
niet herkend zijn of ondanks preventieve behandeling.

De prognostische waarde van het berekenen van een kalkscore op de cardiale CT
(als maat voor slagaderverkalking) is uitgebreid onderzocht. Mensen met een
kalkscore van 0 blijken een zeer laag risico op een slechte uitkomst te hebben,
terwijl mensen met een hoge kalkscore (>300) een groot risico lopen. Momenteel
wordt de waarde van preventieve behandeling van mensen op basis van de
kalkscore onderzocht.

De aanwezigheid van zuurstofgebrek in de hartspier (myocardiale ischemie)
blijkt ook een goede voorspeller van slechte klinische uitkomst te zijn.
Behandelstrategieën gebaseerd op de mate van ischemie bleken de klinische
uitkomst van symptomatische patiënten te verbeteren. Er is met name kennis
omtrent de waarde van ischemie-detectie in symptomatische patiënten en er is
weinig bekend over de waarde van detectie van 'stille' ischemie middels MRI in
mensen zonder klachten en over kleinere gebieden van ischemie. Echter is
perfusieonderzoek middels MRI duur, waardoor het noodzakelijk is om gezonde
mensen die een grote kans lopen op het krijgen van acute ischemische hartziekte
te selecteren voor verder perfusieonderzoek.

De mate van verkalking (kalkscore) op de cardiale CT bleek in eerdere studies
de aanwezigheid van ischemie accuraat te voorspellen, met een hoge prevalentie
van ischemie in mensen met een verhoogde kalkscore. Echter werden in deze
studies mensen met een voorgeschiedenis van hart- en vaatziekten onderzocht met
SPECT. MRI is gebleken een hogere diagnostische waarde te hebben dan SPECT voor
de detectie van ischemie. Een diagnostische strategie die CT (kalkscore,
anatomische maat) combineert met verder onderzoek middels cardiale MRI
(perfusie, functionele maat) zou de vroegtijdig opsporing van asymptomatische
hoog-risico mensen zonder geschiedenis van hart- en vaatziekten verder kunnen
verbeteren.

Het doel van dit onderzoek is om de waarde van vroegdetectie van myocardiale
ischemie en andere parameters van cardiale dysfunctie middels cardiale MRI in
asymptomatische mensen met een hoog risico op slechte klinische uitkomst door
ischemische hartziekte te onderzoeken. We zullen de prevalentie en
uitgebreidheid van stille myocardiale ischemie op MRI en de associatie met
slechte klinische uitkomst gedurende vijf-jaars follow-up onderzoeken in
asymptomatische mensen met bewezen slagaderverkalking (CT kalkscore >300),
waarvan men weet dat zij een hoog risico lopen op acute gebeurtenissen ten
gevolge van ischemische hartziekte. Resultaten van de MRI-scan zullen alleen
teruggekoppeld worden indien er sprake is van ernstige toevalsbevindingen die
nadere diagnostiek en/of behandeling behoeven.

Op basis van eerder onderzoek kan men verwachten dat 'placebo' interventies de
symptoomperceptie veranderen. Het slechts rapporteren van ernstige aandoeningen
als toevalsbevindingen aan de deelnemers kan bij individuen die geen resultaten
ontvangen van de MRI-scan tot de (mogelijk valse) aanname leiden dat er geen
sprake is van hartziekte en daardoor de perceptie van symptomen en het zoeken
van medische hulp beïnvloeden. De groep die MRI hart ondergaat zal vergeleken
worden met een groep die geen MRI zal ondergaan, om de klinische presentatie
van het natuurlijke beloop van slagaderverkalking (optreden/herkennen van
symptomen en dientengevolge medische hulp zoeken) te volgen en een eventuele
verandering in de perceptie van symptomen en vervolgens zoeken van medische
hulp na het verrichten van de MRI scan te kunnen evalueren.

Dit is een prospectief multi-center observationeel cohort onderzoek. Twee
cohorten zullen gecreëerd worden door middel van randomisatie. Dit wordt gedaan
om een eventuele verandering in de perceptie van symptomen na het verrichten
van de MRI-scan met slechts rapporteren van ernstige toevalsbevindingen te
kunnen evalueren. Deelnemers ingedeeld in cohort 1 zullen stress perfusie MRI
van het hart ondergaan. Deelnemers ingedeeld in cohort 2 zullen geen stress
perfusie MRI van het hart ondergaan, maar zullen gevolgd worden om het
natuurlijke beloop van slagaderverkalking te kunnen volgen. 1660 gezonde
asymptomatische mensen zullen gerandomiseerd verdeeld worden over de twee
cohorten. Follow-up vindt plaats middels vragenlijsten na 1, 2.5 en 5 jaar en
het raadplegen van het medisch dossier. Het scannen van de 830 individuen in
cohort 1 zal ongeveer 1.5 - 2.5 jaar duren. In cohort 1 zal ook een bloedafname
plaatsvinden tijdens het bezoek aan het ziekenhuis voor de MRI-scan.

Deelnemers in de MRI groep zullen een bloedafname en MRI-scan ondergaan tijdens
1 bezoek aan het ziekenhuis. Daarnaast zullen zij gevraagd worden in totaal 5
vragenlijsten in te vullen voorafgaand (1x), bij intake (1x) en gedurende
follow-up (3x) van gemiddeld 15 minuten per keer. Deelnemers in de groep die
geen MRI-scan zullen ondergaan vullen alleen de vragenlijsten in en hoeven geen
bezoek aan het ziekenhuis af te leggen.

De MRI-scan is een veelgebruikte onderzoekstechniek die veilig is bevonden. Er
is een kleine kans op (milde) bijwerkingen van het vasodilaterend medicijn
(adenosine) en contrastmiddel (gadolinium). Mogelijke bijwerkingen van het
vasodilaterende medicijn kunnen zijn dyspnoe of bekende pijn of
drukkend/beklemmend gevoel op de borst tijdens infusie. Deze bijwerkingen zijn
kortdurend (<30 sec na staken infusie). Mogelijke bijwerkingen van het
contrastmiddel zijn hoofdpijn, misselijkheid en duizeligheid gedurende een
korte periode na injectie. Allergische reacties op beide middelen zijn
zeldzaam. Ernstige bijwerkingen van beide middelen zijn zeer zeldzaam. De
bloedafname is eveneens minimaal belastend. Er bestaat een zeer kleine kans op
hematoom of flebitis als gevolg van de bloedafname.