Europees *first-in-human*-onderzoek naar het transkatheter-mitralisklepherstelsysteem van NeoChord ter beoordeling van de veiligheid en prestaties bij patiënten met mitralisregurgitatie

Een hartklepaandoening is een levensbedreigende ziekte die wereldwijd miljoenen
mensen treft en elk jaar leidt tot ongeveer 250.000 gevallen van
hartklepreconstructie en/of -vervanging. Het aantal patiënten dat een
hartklepoperatie nodig heeft, stijgt vanwege de langere levensverwachting. Veel
patiënten zijn asymptomatisch tot de ziekte vergevorderd is en hebben, wanneer
de diagnose eenmaal gesteld is, een slechte prognose die afhankelijk is van de
ernst en hun voorgeschiedenis van cardiale voorvallen. (2) Aangedane
hartkleppen kunnen worden behandeld met medicijnen, reconstructie of vervanging.

De incidentie van mitralisregurgitatie (MR) is in de algehele bevolking van
Westerse landen en bij mensen ouder dan 75 jaar respectievelijk bijna 1,7% en
10%. Een degeneratieve mitralisklepaandoening is de vaakst voorkomende
indicatie voor operatief mitralisklepherstel. Een degeneratieve
mitralisklepaandoening wordt gemeld als een scala aan infiltrerende of
dysplastische histologische veranderingen van de mitralisklepslip.
Pathologische laesies door een degeneratieve mitralisklepaandoening zijn een
veelvoorkomende oorzaak van slipdisfunctie die vaak leidt tot verwijding van de
anulus, klepverdikking, cordisverlenging en/of ruptuur van de
mitralisklepchordae. Mitralisregurgitatie die veroorzaakt wordt door segmentale
posterieure slipprolaps wordt vaak in verband gebracht met het P2-segment. De
huidige chirurgische technieken voor het herstel van een degeneratieve
mitralisklep zijn onder meer slipresectie, plaatsing van kunstmatige chordae
en/of annuloplastiek.

Op dit moment is een operatie de gouden standaard voor de behandeling van
ernstige MR. De aanwezigheid van ernstige comorbiditeiten zorgt er echter voor
dat een operatieve behandeling bij zo*n 50% van de patiënten met ernstige MR
niet mogelijk is. Goel et al. analyseerden het sterftepercentage bij niet
geopereerde patiënten met ernstige MR, waaruit bleek dat het algehele
sterftepercentage na 1 jaar 20% is en oploopt tot 50% bij opvolging na 5 jaar.

Er bestaat dan ook een dringende behoefte aan een niet-chirurgische behandeling
van MR gericht op patiënten met een hoog operatierisico. NeoChord, Inc. heeft
een percutaan, minimaal invasief hulpmiddel op basis van een transkatheter voor
klepherstel ontwikkeld dat een mogelijke oplossing biedt. Bovendien is dit
hulpmiddel voor onderzoek gebaseerd op een vergelijkbaar hulpmiddel van
NeoChord dat een CE-markering heeft en al uitgebreid klinisch is gebruikt op
basis van een transapicale benadering voor de behandeling van MR.

Het doel van deze *first-in-human* (FIH)-beoordeling is de veiligheid en
prestaties te beoordelen van op transkatheter gebaseerd mitralisherstel bij
proefpersonen met mitralisregurgitatie.

Dit is een prospectief, ongeblindeerd, enkelarmig *first-in-human*-onderzoek in
meerdere centra dat met name is opgezet om de veiligheid en prestaties te
beoordelen van het NeoChord-systeem voor de behandeling van
mitralisregurgitatie bij patiënten met een verhoogd operatierisico. Gezien de
aard van dit kleine, *first-in-human*-toepasbaarheidsonderzoek is geen
controlegroep nodig.

De onderzoeksprocedure bestaat uit de volgende stappen: 1. Het NeoChord-systeem wordt vóór de operatie volgens de gebruiksaanwijzing geselecteerd op basis van de juiste beeldvormende methoden. 2. De proefpersoon wordt voorbereid volgens de gebruikelijke praktijk van de instelling voor transseptale katheterisatie. 3. Hepariniseer de patiënt. De geactiveerde stollingstijd (ACT) dient tijdens de hele procedure ten minste 250 seconden te zijn. 4. Verkrijg toegang tot het linker atrium (LA) met de gebruikelijke transveneuze, transseptale apparatuur en technieken. 5. Zie de gebruiksaanwijzing voor details over het voorbereiden, afgeven en implanteren van het NeoChord-hulpmiddel. 6. Trek, zodra de implantatieprocedure is afgerond, voorzichtig het hele afgiftesysteem terug door de fossa ovalis tot het systeem volledig uit de veneuze toegangsplaats is verwijderd. 7. Het ASD wordt zorgvuldig beoordeeld. Het wordt ten zeerste aanbevolen om na te denken over afdichting van het iatrogene ASD, vooral als de opening >8 mm is en/of als er sprake is van aanzienlijke doorbloeding van het hele ASD. 8. De vasculaire toegangsplaatsen worden zorgvuldig in de gaten gehouden volgens de praktijk van de instelling, waaronder chirurgisch herstel indien nodig. De echografische beoordeling van vasculaire toegangsplaatsen wordt aanbevolen.

De mogelijke ongewenste voorvallen zijn diegene waarvan verwacht wordt dat ze
tijdens het onderzoek optreden, omdat ze in verband worden gebracht met het
hulpmiddel voor onderzoek, de transkatheterprocedure, andere bijbehorende tests
(bijv. TEE, enz.) of de populatie met hartfalen in de loop van de tijd.

Verwachte of mogelijke ongewenste voorvallen in verband met het hulpmiddel voor
onderzoek en/of de transkatheterprocedure zoals vermeld in rubriek 4.2, tabel
5.
Specifieke technische mankementen in verband met het hulpmiddel bij
mitralisherstel volgens het MVARC die gelden voor het NeoChord-systeem zoals
vermeld in rubriek 4.2, tabel 6.

De belangrijkste mogelijke ongewenste voorvallen bij een ingreep via
transkatheter voor mitralisregurgitatie (volgens de MVARC-richtlijnen, deel 1,
tabel 10) zijn onder meer ernstige bloeding of vasculaire complicaties,
longcomplicaties, beroerte en andere cerebrovasculaire voorvallen,
myocardinfarct, acuut nierletsel of progressie van een chronische
nieraandoening, nieuw optreden van atriale fibrillatie, ongeplande operatie
(bijv. conversie naar open mitralisklep- of hartoperatie), waaronder
klepvervanging versus -reconstructie, inbrengen van een implanteerbare
hartdefibrillator of biventriculaire pacemaker en falen van medisch hulpmiddel
waardoor het niet mogelijk is een mitralisklep succesvol te behandelen.

De mogelijke risico*s in verband met deelname aan het klinische onderzoek staan
in rubriek 4.2 en bijbehorende onderrubrieken, waaronder mogelijke risico*s in
verband met het hulpmiddel voor onderzoek, de transkatheterprocedure, andere
bijbehorende tests (bijv. TEE) of de populatie met hartfalen in de loop van de
tijd.

Deelname aan het onderzoek levert niet gegarandeerd voordelen op. De mogelijke
voordelen voor proefpersonen met een verhoogd risico voor operatief
mitralisklepherstel kunnen onder meer de volgende zijn:
• Verbeterde klepfunctie
• Acute verlichting van symptomen in verband met insufficiëntie van de
mitralisklep
• Verlaagd risico op morbiditeit en mortaliteit
• Toegenomen functionele capaciteit
• Verbeterde kwaliteit van leven

De mogelijke voordelen van mitralisklepherstel met het hulpmiddel voor
onderzoek, in plaats van de gebruikelijke operatie, kunnen onder meer de
volgende zijn:
• Kortere duur van de procedure, korter verblijf op de ic/in het ziekenhuis
• Verlaagde risico*s in verband met de gebruikelijke open operatie waarvoor een
cardiopulmonale bypass en
langdurige beademing nodig zijn
• Verlaagde frequenties van complicaties in verband met de toegangsplaats,
acuut nierletsel, mediastinitis, septikemie
Daarnaast kan kennis die wordt opgedaan tijdens dit onderzoek helpen bij de
ontwikkeling van nieuwe behandelingen voor patiënten met vergelijkbare medische
aandoeningen.