De moleculaire achtergrond van endotheelcel verlies bij patiënten met fake intra-oculaire lenzen: een traan en kamerwater studie.

De prevalentie van hoge myopie (bijziendheid) is de laatste jaren enorm
toegenomen. In Oost- en Zuidoost-Azië is momenteel 90% van de adolescente
populatie myoop, waar dit 60 jaar geleden ongeveer 30% was. Omgevingsfactoren
spelen een belangrijke rol bij de toename van myopie. Zo zijn de verhoogde
intensiteit van het onderwijs en de toename van gebruik van beeldschermen de
voornaamste reden voor het ontwikkelen van myopie. Door het grote belang dat
gehecht wordt aan onderwijs, is te verwachten dat we ook in de Westerse wereld
een toename zullen zien van myopie.

Het dragen van contactlenzen of een bril in het geval van hoge myopie
(brilsterkte vanaf -6) is duur en geeft vaak geen bevredigend resultaat. Drie
verschillende chirurgische interventies kunnen in deze gevallen worden
toegepast: ooglaserbehandeling, plaatsing van een kunstlens voor de eigen lens
(pIOL) en vervanging van de eigen lens door een kunstlens.
Ooglaserbehandelingen worden toegepast tot een sterkte van -8 waardoor deze
techniek niet toegankelijk is voor een groot deel van de patiënten met hoge
myopie. Vervanging van de eigen lens in deze veelal jonge patiëntengroep is
geassocieerd met een sterke verhoging van het aantal netvliesloslatingen en
geniet dan ook niet de voorkeur. Om deze redenen is plaatsing van een pIOL al
jaren de meest gebruikte methode voor de correctie van hoge myopie.

Huidige pIOLs worden gefixeerd aan de iris (iris-gefixeerd [IF]) of geplaatst
in de achterste oogkamer, d.w.z. in de ruimte tussen de iris en de eigen lens.
Onderzoek heeft aangetoond dat beide pIOL-typen leiden tot een afname van de
cellen aan de binnenkant van het hoornvlies, de zogenaamde endotheelcellen.
Endotheelcellen zijn essentieel voor de gezondheid van het hoornvlies. Een
verhoogde endotheelcelafname kan uiteindelijk resulteren in een
hoornvliestransplantatie. De oorzaak van endotheelcelafname is nog niet
volledig in kaart gebracht, maar er zijn aanwijzingen dat de aanwezigheid van
een zeer milde chronische (subklinische) ontstekingsreactie in het oog zorgt
voor deze endotheelcelafname.

Het doel van deze studie is het aantonen van een mogelijke ontstekingsreactie
op moleculair niveau door gebruik van kamerwater en tranen bij patiënten
waarbij een combinatie van een pIOL-explantatie en staaroperatie wordt verricht
en dit te vergelijken met staar operaties bij patiënten zonder
pIOL-explantatie. De secundaire uitkomst van het onderzoek is het vaststellen
van een verband tussen kamerwater en tranen waardoor toekomstige
oogaandoeningen vastgesteld kunnen worden door een non-invasieve traan-analyse
in plaats van een invasief biopt. Tevens kunnen beide uitkomsten bijdragen aan
het verbeteren van de materiaaleigenschappen van verschillende lensmaterialen
en het voorschrijven van de juiste medicatie

De studie bestaat uit twee onderdelen, een retrospectieve observationele studie
waarin het aantal endotheelcellen en de afname ervan bekeken wordt. Het tweede
deel een een prospectieve observationele studie waarbij de endotheelcellen
geteld worden en cytokines in kamerwater en tranen gemeten worden.

Deelname aan de studie verhoogt de risico's niet.