Validatie van een algoritme voor inertiële sensoren voor het herkennen van loop bouts en spatiotemporele maten tijdens activiteiten uit het dagelijks leven.

Lopen in het dagelijks leven is een belangrijke component als het gaat om
mobiliteit en zelfstandigheid. Maar er zijn veel medische condities die leiden
tot een loopaandoening en diverse limitaties opleveren in het dagelijks leven.
Tijdens de revalidatie en controles in het ziekenhuis worden klinische testen
uitgevoerd om een inzicht te krijgen in iemands loopcapaciteit. Dit is echter
niet altijd een goede weerspiegeling van iemands loopprestaties in het
dagelijks leven. Inertiële sensoren kunnen een uitkomst bieden in het
verkrijgen van informatie over het lopen tijdens het dagelijks leven. De data
die verkregen wordt met deze sensoren kan met behulp van een algoritme worden
omgezet in de gewenste uitkomstmaten zoals bijvoorbeeld wanneer er gelopen
wordt en hoeveel stappen er worden gezet. Het is echter onduidelijk hoe goed
deze algoritmes functioneren in het dagelijks leven en bij gebruikers met een
loopaandoening. Een belangrijke stap is daarom het algoritme te valideren voor
de gewenste toepassing.

Het doel van dit onderzoek is om de kwaliteit te testen van een algoritme voor
inertiële sensoren om vast te stellen wanneer en hoeveel iemand loopt in het
dagelijks leven. Hierbij gaat het om een algoritme voor een setup van 3
sensoren waarbij er één wordt geplaatst op elke voet en één op de onderrug.
Wanneer dit algoritme gevalideerd is kan dit gebruikt worden om inzichten te
krijgen in hoeveel iemand loopt in het dagelijks leven en wat de kwaliteit van
het lopen is. Bijvoorbeeld bij patiënten met een loopaandoening als gevolg van
een dwarslaesie of herseninfarct kan deze informatie bijdragen aan het opzetten
van een trainingsprogramma dat beter aansluit bij de activiteiten in het
dagelijks leven.

Het valideren van een algoritme middels een experimenteel onderzoek waarbij de
deelnemers met en zonder loopafwijking eenmalig een parkoers afleggen terwijl
zij sensoren dragen en gefilmd worden.

Deelname aan het onderzoek duurt maximaal 1 uur en omvat het lopen van een
parkoers.
Er kunnen pauzes genomen worden wanneer de deelnemers hier behoefte aan hebben.
Deelname aan het onderzoek bevat niet meer risico (op vallen) dan het risico
dat de deelnemers hebben tijdens het lopen in hun thuis omgeving.
De deelnemers nemen alleen deel aan onderdelen van het parkoers waar zij zich
comfortabel mee voelen, hiermee wordt het risico op vallen verkleind.