Biomarker studie om onderscheid te kunnen maken tussen een bacteriële en virale luchtweginfectie.

Vaak is het moeilijk om onmiddellijk de oorzaak van een infectie als bacterieel
of viraal te diagnosticeren. Laboratoriumtests die beschikbaar zijn in de
eerstelijnszorg, zoals C-reactieve proteïne (CRP), bereiken niet het
onderscheidende vermogen om een bacteriële luchtweginfectie nauwkeurig te
onderscheiden van een virale luchtweginfectie, aangezien er veel omstandigheden
zijn waarin CRP verhoogd kan zijn terwijl er geen bacteriële infectie aanwezig
is . (Landry et al., 2017)

Het is daarom noodzakelijk om nieuwe biomarkers te onderzoeken die in staat
zijn om nauwkeurig onderscheid te maken tussen virale en bacteriële
luchtweginfecties op het moment dat de patiënt zich voor het eerst presenteert
met een vermoedelijke infectie op de spoedeisende hulp of in de kliniek. Zo kan
overmatig gebruik van antibiotica worden voorkomen. Daarnaast kunnen toenemende
resistentie van micro-organismen, stijgende zorgkosten en bijwerkingen van
antibiotica worden voorkomen.

Het algemene doel van Levels Diagnostics is het ontwikkelen van een snel
diagnostisch hulpmiddel dat een bacteriële luchtweginfectie kan detecteren door
gebruik te maken van een plasma-eiwitalgoritme dat specifiek is voor bacteriële
infecties. De onderzoeken die daartoe leiden, worden uitgevoerd in samenwerking
met het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC), Centre for Human Drug
Research (CHDR), UMCG en Spaarne Gasthuis.
Door een betrouwbaar diagnostisch hulpmiddel aan te bieden wordt het mogelijk
om zonder risico's voor de patiënt een beleid te voeren dat het gebruik van
antibiotica aan banden legt. Het geeft richting aan de noodzaak van maatregelen
ter voorkoming van infecties, ook in de ambulante setting. De noodzaak van
infectiebeheersingsmaatregelen met een hoge impact is onwaarschijnlijk in het
geval van bacteriële infectie versus virale infecties. Deze studie zal
voortbouwen op gegevens die eerder zijn gevonden in studies van Levels
Diagnostics om de optimale biomarkerhandtekeningen in een klinische setting
verder te onderzoeken.

Doelstelling: Identificatie van host-biomarkers die discriminerende verschillen
vertonen bij patiënten met een bacteriële luchtweginfectie.

Secundaire doelstellingen
Identificatie van marker combinaties van gastheerbiomarkers die discriminerende
verschillen vertonen binnen subgroepen van patiënten met een bacteriële
luchtweginfectie (bijv. voorbehandelde patiënten of met een onderliggende
ziekte).

Studiemethode en deelnemers: Niet-interventionele cohortstudie van 300
deelnemers met acute bacteriële infecties (N=100), acute virale infecties (non
SARS-CoV-2 (N=100), SARS-CoV-2 (N=50)) en patiënten zonder luchtweginfectie als
controlegroep (N=50).

Het doel van de studie is om nieuwe biomarkerhandtekeningen te identificeren
die specifiek geassocieerd zijn met bacteriële infecties en die daarom een
betrouwbare diagnose mogelijk maken. De uitkomst van deze studie zou kunnen
bijdragen aan de ontwikkeling van biomarkertesten van de volgende generatie,
die op hun beurt beter gerichte antibioticavoorschriften mogelijk maken, waar
patiënten veel baat bij hebben.
Op het moment van klinische presentatie zijn virale luchtweginfecties vanwege
vergelijkbare symptomen moeilijk te onderscheiden van bacteriële infecties.
Dientengevolge worden antibiotica vaak voorgeschreven aan patiënten met een
virale infectie, wat de antibioticaresistentie aanwakkert, de kosten voor de
volksgezondheid verhoogt en onnodige bijwerkingen veroorzaakt.
Het voorgestelde zoeken naar de handtekening van de biomarker zal worden
uitgevoerd met behulp van proteomics (bijv. ELISA-assay) met behulp van het
plasma dat is verkregen uit een 10 ml EDTA-bloedbuis die is afgenomen van
deelnemers. Voor dit onderzoek zal de routinematige laboratoriumdiagnostiek
voor deelnemers aan de RTI-cohorten uitgebreider zijn om een oorzakelijke
ziekteverwekker te identificeren. Hiervoor wordt één extra bloedserumbuisje van
3 ml afgenomen. Deelname aan het onderzoek zal de patiënten in de RTI-cohorten
geen ongemak bezorgen, aangezien routinematige diagnostiek al bloedafname door
middel van venapunctie en het laten uitvoeren van kweek- en moleculaire tests
met een nasofaryngeaal uitstrijkje omvat. Voor de patiënten in het
controlecohort zal de belasting van deelname aan deze studie minimaal zijn.
Bloedafname vindt slechts één keer plaats door middel van venapunctie en er
wordt slechts 10 ml afgenomen. De potentiële risico's van venapunctie zijn
beperkt tot (minimale) huidkneuzingen (WHO-richtlijnen voor bloedafname: best
practices in flebotomy; World Health Organization 2010).