EPITHESE VERSUS PROSTHESE BIJ POST-PHALLOPLASTIEK TRANSGENDER MENSEN

Geslachtsdysforie verwijst naar een innerlijke onrust die voortkomt uit een
incongruentie tussen het toegewezen biologische geslacht en het mentaal ervaren
geslacht. De algemeen geaccepteerde behandeling voor geslachtsdysforie heeft
als doel om de fysieke kenmerken van een persoon in overeenstemming te brengen
met zijn of haar waargenomen genderidentiteit. Deze genderbevestigende
behandeling bestaat uit een combinatie van psychologische begeleiding,
hormoontherapie en, indien gewenst, genderbevestigende chirurgie van de
genitaliën (GGAS), die de verwijdering van de biologische voortplantingsorganen
en in sommige gevallen (deels) de biologische geslachtsorganen omvat. Deze
kunnen worden vervangen door surrogaatgeslachtsorganen van het gewenste
geslacht met behoud van urologische en seksuele functie. Bij transgender mannen
wordt een metoidioplastie of falloplastie uitgevoerd.
Om tot penetratieve geslachtsgemeenschap te kunnen overgaan, kan implantatie
van een interne erectieprothese of het gebruik van een extern apparaat of
episthesis een optie zijn. Interne prothesen vormen op dit moment de
belangrijkste methode om peniele stijfheid na phalloplastiek te verkrijgen.
Zowel buigbare als opblaasbare opties zijn tegenwoordig beschikbaar. Deze
apparaten, net als de primaire GGAS-procedures, brengen echter een hoog risico
op complicaties met zich mee. Eerdere onderzoeken met prothesen die
oorspronkelijk waren ontworpen voor cisgender mannen hebben aangetoond dat tot
22% van de prothesen om verschillende redenen, waaronder infectie, erosie en
disfunctioneren, binnen 20 maanden moesten worden verwijderd. Een ander
onderzoek toonde aan dat slechts 62% van de mensen na 4 jaar nog steeds hun
prothese had. Meer recente publicaties met een prothese die specifiek is
ontworpen voor mensen na phalloplastiek (ZSITM 475 FtM, Zephyr Surgical
Implants, Zwitserland, Europa) hebben explantatieratio's van respectievelijk
19% en 23% laten zien na 9 en 18 maanden. Het ontbreken van betrouwbare en
duurzame erectiehulpmiddelen leidt ertoe dat een groot deel van de mensen die
voor een phalloplastiek kiest nooit doorgaat naar het plaatsen van een
erectieprothese, of het idee van GGAS in de vorm van een phalloplastiek
volledig opgeeft. Zoals benadrukt in een recente kwalitatieve studie, kunnen
transgender mannen zeer bezorgd zijn over de complicatieratio's en de
waarschijnlijke behoefte aan aanvullende operaties die gepaard gaan met de
chirurgische behandelingen die ze zoeken om hun geslachtsdysforie te
verminderen, met name bij peniele implantaat. Dit wordt verder verergerd door
het feit dat peniele implantatenchirurgie geassocieerd wordt met meer
complicaties bij de transgender populatie dan bij de cisgender populatie.
Peniele protheses zijn oorspronkelijk ontworpen voor een oudere cisgender
mannelijke populatie met therapieresistente erectiestoornissen die de
capaciteit van penetrerende geslachtsgemeenschap willen herwinnen. Er zijn geen
gegevens bekend over de duurzaamheid van peniele implantaten bij een jongere en
meer seksueel actieve populatie. Bovendien is de plaatsing van een prothese na
een phalloplastiek bijzonder moeilijk omdat er geen corpora cavernosa zijn met
omringende tunica albuginea die kunnen worden gebruikt als anker voor de
bevestiging van de prothese aan het schaambeen en het voorkomen van erosie door
de huid. Daarom zijn alternatieve opties nodig voor transgender en gender
non-conforme mensen na phalloplastiek. Hoewel sommige operatief kunnen zijn,
kan het interessant zijn voor sommige individuen om ook niet-chirurgische
opties te hebben.
Bij het overwegen van peniele prothesen zijn meerdere soorten commercieel
beschikbaar. Een van deze apparaten is een penile lifter of splint en wordt op
de markt gebracht als de ElatorTM of de ErektorTM voor cisgender mensen met
erectiestoornissen na prostaatkanker. Deze apparaten bestaan uit twee rigide
ringen verbonden door stijve metalen staven. De grootste van de twee ringen
wordt rond de basis van de fallus geplaatst. De tweede ring is verbonden met de
metalen staven en wordt achter de coronaire richel geplaatst. Door de staven te
verbinden met de ring aan de basis van de penis, wordt spanning en dus
stijfheid tussen de twee ringen gecreëerd. Met het apparaat op zijn plaats
kunnen mannen vervolgens hun partner penetreren en het na de
geslachtsgemeenschap weer verwijderen. Oorspronkelijk zijn deze apparaten
ontworpen voor cisgender mannen met erectiestoornissen, maar sociale media en
patiëntgesprekken suggereren dat post-phalloplastiek mensen ermee
experimenteren. Feedback van transgender mensen die dit apparaat gebruiken, is
te vinden op de website van de productfabrikanten, maar ook op sociale
media-sites zoals Tumblr, Youtube en privé-Facebook-kanalen. Ze kunnen een
potentieel alternatief vormen voor interne protheses bij transgender mensen die
na een phalloplastiek geen verdere chirurgie willen ondergaan of bij mensen die
problemen hebben ondervonden na implantatie.

1. Data verzamelen over de effectiviteit van de peniele epithese om te kijken
of het een alternatief zou kunnen zijn voor een erectie prothese bij
transgender mensen na phalloplastiek.
2. Om verwachtingen en ervaringen van de proefpersonen met de peniele epithese
te beoordelen en vergelijken met die van de erectieprothese.
3. Om de kwaliteit van leven van de proefpersonen te beoordelen voor, tijdens
en na het gebruik van de peniele epithese in vergelijking met de erectie
prothese
4. Om de tevredenheid van de proefpersonen met de relatie en gemeenschaap
beoordelen voor, tijdens en na het gebruik van de peniele epithese in
vergelijking met de erectie prothese .

- Anamnese en afnemen van medische voorgeschiedenis op baseline, op 1 maand en
op 4 maanden na start van de studie.
- Klinisch onderzoek met evaluatie van de gevoeligheid van de phallus op
baseline. Algemeen klinisch onderzoek op 1 maand en op 4 maanden na start van
de studie. De gevoeligheid van de penis zal geëvalueerd worden aan de hand van
een vereenvoudigde Semmes-Weinstein test. Dit laatste gebeurt enkel op baseline.
- Uroflowmetrie en meting van post-mictie residu op baseline en op 1 maand en 4
maanden na start van de studie.
- Vragenlijsten op baseline, en gedurende de studie die via een specifieke
applicatie op de persoonlijke smartphone van de proefpersoon in te vullen zijn.
o Vaste vragenlijst ingaves op baseline, 1 maand en 4 maanden (dit vraagt
telkens 10 minuten tijd). Deze bestaan uit vragenlijsten rond plasfunctie, de
kwaliteit van de relatie, en een specifieke vragenlijst over de tevredenheid
met het middel dat gebruikt wordt om een erectie te bekomen.
o Gestructureerde dagboek ingaves na ieder seksueel contact. Minstens éénmaal
per maand gedurende de 4 maanden waarin de studie loopt (dit vraagt telkens 5
minuten tijd). Deze bestaan enerzijds uit een vragenlijst die de kwaliteit van
de seksuele betrekking bevraagt, anderzijds worden er specifieke vragen gesteld
over het gebruiksgemak en de werking van de erectie prothese of het peniel
opzetstuk.

In het geval van peniel opzet stuk:

- Meting van de dimensies van de penis op baseline.
- Aanleren van het gebruik van het opzetstuk op baseline, en evaluatie hiervan
op 1 maand en op 4 maanden na start van de studie (studie consultaties).

In geval van peniele implantaat:

- Heelkundige ingreep waarbij een peniel implantaat, al dan niet samen met
teelbalimplantaten bij de proefpersoon ingeplant wordt. De kostprijs van de
prothese(s) blijft bij de proefpersoon en is identiek als binnen de standaards
van zorg buiten deze studie.
- Medische nazorg in het ziekenhuis. Deze kostprijs blijft bij de proefpersoon
en is identiek als binnen de standaards van zorg.
- Algemene medische controle op 3 weken na plaatsing van het implantaat
(standaard van zorg consultatie).
- Aanleren van het gebruik van het peniel impantaat op 6 weken na implantatie
(standaard van zorg consultatie) en evaluatie hiervan op 1 maand en op 4
maanden na start van gebruik (studie consultaties).

De interventie groep in deze studie krijgt een peniele epithese (peniele opzetstuk) om penetratie tijdens de geslachts gemeenschap te bevorderen in plaats van een inwendige erectie prothese.

De voornaamste belasting voor proefpersonen die behandeld worden in het kader
van de studie in vergelijking met degenen die dezelfde behandeling buiten de
studie ondergaan ligt voornamelijk in de vragenlijsten die op drie
verschillende momenten moeten worden ingevuld door de proefpersoon en hun
partner. Dit kan als tijdrovend worden beschouwd.
Bovendien zijn er geen extra risico's of lasten verbonden aan deelname aan de
studie. Proefpersonen kunnen vrijelijk kiezen in welke behandelingsarm ze
willen deelnemen en zijn daarom niet onderworpen aan randomisatie.