De rol van type I Interferon in interstitiele longziekten

Een gemeenschappelijk kenmerk van alle systemische auto-immuunziekten (SAD's)
is interstitiële longziekte (ILD), een belangrijke doodsoorzaak. Interferon
type I (IFN-I) speelt een sleutelrol in de pathogenese van SADs. Er is echter
nog veel onbekend en een van de onbeantwoorde vragen is of IFN-I ook een rol
speelt bij de ontwikkeling van ILD bij SADs. Er zijn nieuwe behandelingen in
opkomst die de activering van de IFN-I pathway blokkeren en IFN-I zou ook een
potentieel behandelingsdoel kunnen zijn voor ILD. Bovendien zijn er patiënten
die niet voldoen aan de criteria voor een bepaalde SAD, maar die een combinatie
van ILD en auto-immuunkenmerken hebben. Dit zijn patiënten met IPAF
(Interstitial Pneumonia with Autoimmune Features). Het zou waardevol zijn om te
onderzoeken of deze patiënten ook een verhoogde IFN-I activiteit hebben, zodat
ook zij in aanmerking kunnen komen voor anti-IFN therapieën.

Het algemene doel van dit project is het ontrafelen van de rol van IFN-I in ILD
in de bekende/geclassificeerde SAD's en in ILD met auto-immuunkenmerken maar
zonder een specifieke SAD-diagnose (IPAF), met als uiteindelijk doel een betere
behandeling. Aangezien 13-40% van de ILD-patiënten een progressieve
fibroserende vorm van ILD ontwikkelt, zullen we ook de relatie tussen IFN-I en
fibrose onderzoeken. We zullen dit doen door de IFN-I activiteit te meten in
patiënten met een typisch fibrotische ILD maar zonder auto-immuunkenmerken,
namelijk Idiopathische Pulmonale Fibrose (IPF), en door mechanistische studies
uit te voeren in in vitro modellen voor fibrose. Verder willen we onderzoeken
of IFN-I activiteit voorspellend kan zijn voor de respons van ILD op standaard
immunosuppressie, en gebruikt kan worden als stratificatie-instrument voor de
selectie van ILD-patiënten voor immunosuppressie of voor anti-fibrotische
middelen.
De 5 doelstellingen zijn:
1: IFN-I-activiteit meten in verschillende SAD's met en zonder ILD om mogelijke
verschillen in IFN-I-activiteit vast te stellen.
2: IFN-I activiteit meten bij patiënten met IPAF
3: IFN-I activiteit meten bij patiënten met IPF
4: Bestuderen of IFN-I-activiteit op de basislijn de respons voorspelt op
standaard immunosuppressieve therapie na 3 maanden behandeling, gedefinieerd
als een toename van de longfunctietest
5: De relatie tussen IFN-I en longfibrose ophelderen in in vitro modellen voor
fibrose

2 extra buizen bloed zullen verzameld worden van 30 SAD patiënten zonder ILD,
30 SAD patiënten met ILD, 30 IPAF en 30 IPF patiënten. Om de IFN-I activiteit
te beoordelen, zullen vijf IFN-I geïnduceerde genen (d.w.z. IFN-I signatuur)
beoordeeld worden met PCR in volbloed en IFN-I proteïne zal gemeten worden met
Simoa (single-molecule array) in serum. Bloedtesten voor het bepalen van IFN-I
activiteit en longfunctietesten zullen worden uitgevoerd bij ILD SAD en IPAF
patiënten voor de start van standaard immunosuppressiva en 3 maanden erna om te
evalueren of IFN-I activiteit de mate van respons op standaard immunosuppressie
kan voorspellen. De relatie tussen IFN-I en fibrose zal bestudeerd worden in
twee in vitro modellen voor fibrose.

De belasting voor de patiënten in dit onderzoek is verwaarloosbaar. Klinische
gegevens worden geanonimiseerd verzameld en extra bloedmonsters voor het
onderzoek worden enkel afgenomen wanneer er reeds bloed geprikt moet worden
voor de reguliere controle op de polikliniek. Longfunctietesten zullen worden
uitgevoerd als onderdeel van de standaard klinische zorg. Op deze manier zijn
er geen extra risico's voor de deelnemende patiënten.