Koude-snaar biopten van het ileum en colon voor tranlationeel onderzoek in inflammatoire darmziekten: een haalbaarheidsstudie

IInflammatoire darmziekten (IBD), waaronder de ziekte van Crohn (CD) en colitis
ulcerosa (UC), vormen een aanzienlijk probleem in de volksgezondheid en nemen
wereldwijd toe in incidentie. IBD wordt gekenmerkt door chronische ontsteking
van het spijsverteringskanaal, wat leidt tot een breed scala aan symptomen.
Deze omvatten buikpijn, diarree en gewichtsverlies. IBD gaat gepaard met een
aanzienlijke belasting voor de kwaliteit van leven van patiënten en
gezondheidszorgsystemen, waardoor IBD een gebied van intensief wetenschappelijk
onderzoek en klinische interesse is geworden.

In het ontrafelen van de pathofysiologie van IBD hebben onderzoekers zich
gericht op geavanceerde technologieën. Zo hebben single-cell analyse en spatial
transcriptomics de mogelijkheid geboden om de complexe biologie van IBD te
begrijpen. Deze technologieën maken het mogelijk om de kenmerken van enkele
cellen binnen het darmslijmvlies te onderzoeken, wat diepgaand inzicht geeft in
de pathofysiologie van de ziekte.

Echter, hoewel deze technologieën belangrijke kansen bieden voor het begrijpen
van IBD op moleculair niveau, openbaren ze een kritieke beperking in het
standaard biopsieprotocol dat wordt gebruikt om biopten te verzamelen. Huidige
biopsietechnieken worden als veilig beschouwd, maar ze zijn niet afgestemd op
deze geavanceerde analytische methoden. Tijdens het biopsieproces gaan
aanzienlijke aantallen cellen onbedoeld verloren en raakt de architectuur
beschadigd, wat de geavanceerde onderzoekstechnieken belemmert. Dit celverlies
kan leiden tot suboptimale resultaten en beperkt de inzichten die worden
verkregen uit deze geavanceerde technieken.

Dit benadrukt de behoefte aan biopten van betere kwaliteit die kunnen voldoen
aan de vereisten van de geavanceerde onderzoeksmethoden. Dergelijke
verbeteringen zouden aanzienlijk bijdragen aan het vermogen om IBD uitgebreid
te verkennen en licht te werpen op de pathogenese ervan. In onze studie beogen
we de koudesnaar biopten te evalueren, met als doel hoogwaardige
weefselmonsters te leveren voor de vooruitgang van IBD-onderzoek.

Koude-snare techniek
Koude-snare endoscopische mucosale resectie (CS-EMR) is een minimaal invasieve
endoscopische procedure en is ontworpen om poliepen en dysplastisch weefsel uit
het spijsverteringskanaal te verwijderen en te analyseren. CS-EMR combineert
injectie van submucosaal vocht en het gebruik van een koude snaar, een
gespecialiseerd snij-instrument dat, zoals de naam al aangeeft, niet
afhankelijk is van thermische energie voor weefselverwijdering. In plaats
daarvan maakt het gebruik van een lasso-achtig mechanisme om gerichte laesies
nauwkeurig te verwijderen, vaak in één sessie.

Er is veel onderzoek gedaan naar de veiligheid van CS-EMR binnen het kader van
polypectomieprocedures. Er is bijvoorbeeld een meta-analyse uitgevoerd door
Ortigão en collega's in 2021, die het aantal nadelige gebeurtenissen van CS-EMR
van poliepen groter dan 10mm analyseerde, met een gemelde incidentie van <1%
(cumulatief n=577). Bovendien meldden twee gerandomiseerde gecontroleerde
onderzoeken die CS-EMR vergeleken met andere polypectomieprocedures
postprocedurele bloedingen van respectievelijk 0% en 0,8% (n=83; n=135).

Naast polypectomie ontbreekt het echter aan opvallende gegevens die de
kwaliteit van de monsters vergelijken tussen koude-snare biopsieën en het
standaard biopsieprotocol.

Primaire doelstelling
Het hoofddoel van deze studie is om de kwaliteit van de biopten te beoordelen
en te vergelijken tussen koude-snaar biopsieën en standaardzorg biopsieën.

Deze prospectieve, monocenter pilotstudie heeft als doel de kwaliteit van de
monsters en de veiligheid van de patiënt te evalueren in verband met een nieuw
cold-snare biopsieprotocol. De studie omvat drie fasen: rectumbiopsie, dikke
darmbiopsie en biopsie van het terminale ileum. Na bevestiging van de
veiligheid van het cold-snare protocol in de rectale fase, zal het worden
uitgebreid naar de dikke darm en het terminale ileum. Deze gefaseerde
benadering is gekozen aangezien perforaties in het rectum doorgaans minder
problematisch zijn vanwege de retroperitoneale positie, wat zorgt voor een
methodische veiligheidsevaluatie. De studie heeft een follow-upperiode van 30
dagen.

De interventie omvat endoscopische biopsie van het rectum, de dikke darm en het ileum. De enige afwijking van de routine klinische praktijk is de cold-snare-biopsie van elk specifieke segment.

Patiënten zullen geen individueel voordeel hebben van deze studie. Patiënten
die deelnemen, zullen standaardzorg biopsieën krijgen en een cold-snare biopsie
ondergaan tijdens de routinematige endoscopie. Het potentiële risico van
deelname is laag. Het nemen van standaardzorg biopsieën tijdens de endoscopie
brengt een vastgesteld risico (perforatie of bloeding) met zich mee van
<1:10.000 procedures (endoscopie met biopsieën). In de huidige studie wordt een
extra cold-snare biopsie genomen. Verschillende studies zijn uitgevoerd om de
veiligheid van cold-snare technieken te beoordelen, en het risico op nadelige
gebeurtenissen wordt als laag (<1%) beschouwd in het kader van
polypectomieprocedures.
De meeste complicaties kunnen tijdens de colonoscopie worden behandeld
(coagulopathie/klemmen). Af en toe moet er een extra endoscopie worden
uitgevoerd. In zeldzame gevallen kan de patiënt moeten worden opgenomen voor
bloedtransfusie, antibiotica of een operatie. Patiënten worden geïnformeerd
over alle risico's in het toestemmingsformulier.