Het effect van niet-invasieve transauriculaire nervus vagus stimulatie op de motiliteit van het bovenste deel van het maagdarmstelsel in gezonde vrijwilligers

Hoewel de motorische functie in het maagdarmkanaal intrinsiek wordt gereguleerd
door pacemakercellen van het enterische zenuwstelsel, is er een sterke
extrinsieke invloed via de efferente nervus vagus. Motorische functies van het
bovenste maagdarmkanaal, die worden geïnnerveerd door de nervus vagus, worden
gekenmerkt door stereotype motiliteitspatronen die het migrerend motorcomplex
(MMC) worden genoemd. Het MMC is een contractiliteitscomplex tijdens de
vastenperiode, gekenmerkt door drie verschillende fasen: fase I is een periode
van motorische rust, fase II vertoont progressief toenemende motoractiviteit en
fase III heeft de hoogste contractiele activiteit en kan beginnen in de maag of
dunne darm. Het MMC beweegt zich van de maag naar het terminale ileum gedurende
een periode van 1,5-2,0 uur en wordt onderbroken door voedingsinname, waarna de
motorische respons overgaat in een minder gecoördineerd patroon. Het duurt
gemiddeld minstens 2 uur na de maaltijdinname voor er opnieuw een MMC vormt. De
nervus vagus speelt een belangrijke rol bij het initiëren van MMC's die
afkomstig zijn uit de maag. Bovendien is aangetoond dat acute stress MMC's
remt. Of een verstoring in de motoriek van het bovenste maagdarmkanaal een rol
speelt bij de ontwikkeling van abdominale symptomen, blijft nog onduidelijk. In
deze studie streven we ernaar te onderzoeken of tVNS in staat is migrerende
motorcomplexen op te wekken als gevolg van stimulatie van de vago-vagale
intestinale reflex bij gezonde proefpersonen.

Om de impact van tVNS op de maag-darmmotiliteit te bestuderen, met in het
bijzonder de invloed van tVNS op fase III contracties, bij gezonde
proefpersonen.

Dit is een interventiestudie met 12 gezonde vrijwilligers, in de leeftijd van
18-55 jaar.

Gedurende de acht uur durende meetperiode zal één blok van vier uur bestaan uit tVNS en één blok van 4 uur uit sham-tVNS.

Deelnemers zullen geen voordeel hebben van deelname aan dit onderzoek. Het
inbrengen van de antroduodenale manometrie katheter kan ongemak veroorzaken,
maar bij de meeste patiënten verdwijnt dit gevoel na enkele minuten. Na de
manometrie kunnen patiënten lichte irritatie van de neus of keel ervaren. De
stralingsblootstelling geassocieerd met het positioneren van de katheter is
minimaal, met een totale stralingsblootstelling van ongeveer 0.05-1 mSv.
Het verzamelen van bloedmonsters kan enkele lichte risico's met zich
meebrengen, zoals hematoomvorming, bloeding, pijn en/of vasovagale reactie
tijdens of na veneuze punctie. Proefpersonen zullen op een onderzoeksbed zitten
om een deel van de bijwerkingen te voorkomen.
Deelname aan dit onderzoek zal tijd kosten. Proefpersonen moeten tweemaal naar
het ziekenhuis komen. Het screeningsbezoek zal ongeveer 30-45 minuten duren. En
het tweede bezoek zal ongeveer 9-10 uur in beslag nemen.