Het ontrafelen van cocaïnemetabolisme bij patiënten met een stoornis in het gebruik van cocaïne met als doel bioanalytische meetmethoden voor cocaïnegebruik te verbeteren

Cocaïne wordt na opname in het lichaam snel afgebroken tot veel verschillende
metabolieten (zie Figuur 1 in het studieprotocol). Benzoylecgonine is de meest
voorkomende metaboliet en het langst detecteerbaar na cocaïne gebruik.[1] De
afkapwaarde voor een positieve benzoylecgonine test in urine betreft 300 ng/ml.
Indien cocaïne recreatief wordt gebruikt, is benzoylecgonine tot 3 dagen na
gebruik van cocaïne aantoonbaar in urine.[2] Echter kan benzoylecgonine in de
urine nog tot 7-16 dagen worden aangetoond in patiënten met een stoornis in het
gebruik van de cocaïne.[3] Dit komt enerzijds door de hoge cocaïne
concentraties ten opzichte van de afkaapwaarde in de urine van patiënten met
een stoornis in het gebruik van de cocaïne. De mediaan betreft 22.562 ng/ml en
bij concentraties rond de 300.000 ng/ml wordt geen acute toxiciteit
geobserveerd.[1] Daarnaast lijkt de lange aantoonbaarheid van benzoylecgonine
in de urine van patiënten met een stoornis in het gebruik van de cocaïne
veroorzaakt te worden door weefselstapeling van benzoylecgonine.[3-5] Bij
veelvuldige blootstelling aan cocaïne wordt dit opgeslagen in weefsels en dit
komt na staken langzaamaan weer vrij in de bloedbaan en dus ook in urine.[3-5]
Door deze mechanismen kunnen cocaïne analyses op basis van benzoylecgonine vals
positieve uitslagen geven en hiermee cocaïne gebruik overschatten. Het is dus
geen ideale methode voor detectie van vermindering van cocaïnegebruik bij
patiënten met een stoornis in het gebruik van cocaïne.

Tot dusver is er geen geschikte methode ontwikkeld voor het meten of
interpreteren van cocaïnegebruik specifiek voor patiënten met een stoornis in
het gebruik van cocaïne. Het gevolg hiervan kan zijn dat binnen
medicatie-onderzoek het effect van het medicijn op het cocaïne gebruik
onderschat wordt. Om dit te voorkomen binnen de geplande REDUCE-studie willen
wij onderzoeken of we een meetmethode specifiek voor patiënten met een stoornis
in het gebruik van cocaïne kunnen ontwikkelen. Om deze meetmethode te kunnen
ontwikkelen is het nodig een vooronderzoek uit te voeren binnen een populatie
die lijkt op de studiedeelnemers binnen de REDUCE-studie.

Voor referenties waar in bovenstaande tekst naar verwezen wordt, zie pagina
28-31 van het studieprotocol.

Het analyseren van het metabolisme van cocaïne bij patiënten met een stoornis
in het gebruik van cocaïne om bioanalytische tests voor cocaïnegebruik mogelijk
te verbeteren.

Observationale studie

De deelnemers hebben niet direct persoonlijk baat bij deelname aan het
onderzoek. De belasting van dit onderzoek omvat acht bezoeken aan de
behandellocatie. Tijdens al deze bezoeken moeten de proefpersonen acht keer
urine en speeksel verzamelen en inleveren en een interview ondergaan waarin
gevraagd wordt naar hun recente drugsgebruik. Daarnaast wordt er één keer bloed
afgenomen tijdens het eerste studiebezoek. Het afnemen van monsters, vooral het
eenmalige bloedmonster, kan als belastend worden ervaren. Aangezien dit een
observationele studie is waarbij de deelnemers aan geen enkele interventie
worden blootgesteld, is het risico van deelname aan deze studie beperkt tot
mogelijke complicaties van venapunctie.

Het onderzoek leidt mogelijk tot een op de patiëntenpopulatie afgestemde
cocaïne meetmethode waardoor de werkzaamheid van de medicatie in het onderzoek
naar de effectiviteit van langwerkend dexamfetamine sulfaat bij de behandeling
van patiënten met een cocaïneverslaving in een methadononderhoudsbehandeling
beter beoordeeld kan worden. Uiteindelijk kan dit indirect een bijdrage zijn
aan een onderzoek dat kan leiden tot een effectieve medicamenteuze behandeling
voor cocaïneverslaving voor de deze patiëntengroep.

We achten we het onderzoek te dienen belang in evenredige verhouding tot de
bezwaren voor de deelnemers.