De invloed van bekkenbodemfunctie op pessarium-behandeling-succes in patiënten met een bekkenbodemverzakking

Bekkenorgaanverzakking is een veelvoorkomend probleem bij vrouwen van
middelbare leeftijd. In Nederland bedraagt **de prevalentie van symptomatische
POP bij vrouwen tussen de 45 en 85 jaar 11,4%. Een pessarium is een relatief
goedkope behandelingsoptie die verzakkingssymptomen vermindert. De
succespercentages van het plaatsen van een pessarium variëren echter tussen 58
en 73% voor het gewone ringpessarium. Bovendien hebben onderzoekers en clinici
verschillende ideeën over de positie van een pessarium in het lichaam en
onderzoek naar risicofactoren die verband houden met het niet succesvol
plaatsen van een pessarium laat tegenstrijdige resultaten zien.
Beeldvormingstechnieken kunnen worden gebruikt om de positie van een pessarium
te evalueren. Een recent onderzoek binnen onze groep met behulp van
rechtopstaande magnetische resonantie imaging (MRI) suggereert dat het
pessarium wordt ondersteund door de bekkenbodemspieren.
Gezien deze bevindingen lijkt de functie van de bekkenbodemspieren van
essentieel belang te zijn voor het succes van pessariumbehandeling.
Myofeedbackmetingen zijn gebruikt om de functie van de bekkenbodemspieren te
onderzoeken, met name bij bekkenbodemfysiotherapie. Bovendien is 4-dimensionale
(4D) transperineale echografie (TPUS) afgeleide strain naar voren gekomen als
een niet-invasieve tool om zowel de bekkenbodemfunctie als de anatomie te
onderzoeken.

Er is een groot aantal onbekenden met betrekking tot de ondersteuning van een
pessarium. Inzicht in deze onbekenden kan nuttig zijn om de
pessariumbehandeling te optimaliseren en het complicatiepercentage en het
aantal mislukte aanpassingen te verminderen.

Het uiteindelijke doel is om de pessariumbehandeling te optimaliseren voor alle
patiënten met een verzakking van de bekkenorganen. Om dit doel te bereiken,
moeten we meer te weten komen over de mechanismen achter het succes en falen
van de pessariumbehandeling. Eerder onderzoek suggereerde dat de bekkenbodem
een **ondersteunende rol heeft voor het pessarium. Hieruit volgt de hypothese
dat de functie van de bekkenbodemspieren de kans op succes van de
pessariumbehandeling bij patiënten met POP beïnvloedt. Meer specifiek, dat een
betere functie van de bekkenbodemspieren geassocieerd wordt met een hogere kans
op succes van de pessariumbehandeling. Met de huidige studie wordt de eerste
stap gezet om deze hypothese te testen. Het hoofddoel van deze studie is dan
ook om verschillen in de functie van de bekkenbodemspieren te identificeren
tussen patiënten met POP die een succesvolle pessariumbehandeling hebben
ondergaan, patiënten met POP die een mislukte pessariumbehandeling hebben
ondergaan en gezonde controles.


De secundaire doelstellingen zijn:
• om de verschillende tools voor kwantificering van de bekkenbodemspierfunctie
(electromyografie en TPUS) te evalueren bij de beoordeling van de
bekkenbodemfunctie bij patiënten met een verzakking
• om de relatie tussen bekkenbodemspierfunctie en klinische
verzakkingssymptomen te evalueren
• om kenmerken van de bekkenbodemanatomie (bodem) te identificeren die een rol
spelen bij het succes en falen van pessariumbehandeling bij POP-patiënten.

Deze prospectieve, observationele studie zal bekkenbodemfunctie- en
anatomiemetingen verzamelen van 40 patiënten met een verzakking en 20 gezonde
vrijwilligers zonder symptomatische verzakking. De deelnemers zullen
bekkenbodemspierfunctiemetingen ondergaan in een enkel bezoek aan de
polikliniek van ZGT (locatie Hengelo) door middel van myofeedback (MAPLe en
TMSI) en TPUS. De TPUS-metingen leveren ook echografische informatie op over de
bekkenanatomie. Naast deze metingen zullen tijdens dit bezoek ook vragenlijsten
worden afgenomen: een algemene vragenlijst (vergelijkbaar met eerdere
onderzoeken EPPA NL74061.091.20 en FYSIO NL85627.100.23) en de gevalideerde
PFIQ-7 en PDFI-20 vragenlijsten.

Er is een beperkte belasting voor patiënten om deel te nemen aan deze studie.
De eerste belasting is het reizen, alle deelnemers moeten naar het
ZGT-ziekenhuis (Hengelo) voor de vragenlijsten en de TPUS en electromyografie
metingen. Echter, waar mogelijk worden de studiemetingen gecombineerd met de
reguliere polikliniekbezoeken van de patiënten. De tweede en laatste belasting
van dit onderzoek is gebaseerd op het invullen van vragenlijsten over algemene
gezondheid en bekkenbodemklachten.