Een online cognitieve gedragstherapie gericht op genderdysforie, minderheidsstress en suicidaliteit onder transgender en gender diverse jongeren: Een gerandomiseerde controle studie.

Het hoge suïcidaliteitspercentage onder transgender en genderdiverse jongeren
(hierna *genderdivers* genoemd) is een ernstig probleem op het gebied van de
geestelijke gezondheid en de volksgezondheid. Jongeren die genderdivers zijn
lopen een zeven- tot tienvoudig risico op suïcidaliteit. De adolescentie en
jonge volwassenheid zijn piekperioden voor geestelijke gezondheidsproblemen
onder genderdiverse mensen: 93,0% van de eerste zelfmoordpogingen in deze groep
vindt plaats vóór de leeftijd van 25 jaar.
De mechanismen die de toegenomen suïcidaliteit van genderdiverse jongeren
kunnen verklaren, komen voort uit een
1) genderminderheidsstressraamwerk en een 2) genderdysforieraamwerk. Deze
raamwerken laten zien dat individuen uit genderminderheden interne en externe
stress kunnen ervaren, evenals dysforie rond hun genderidentiteit. (Testa et
al., 2015).
Het proberen te begrijpen wat er gebeurt in relatie tot hun genderidentiteit en
het zoeken naar bevestiging van hun genderidentiteit, zowel intern als vanuit
hun omgeving (waar vaak afwijzing plaatsvindt), vergroot de psychische klachten
en suïcidaliteit van jongeren.
De behandeling is daarom gericht op het aanpakken van de gecombineerde last van
het hebben van zelfmoordgedachten, het ervaren van genderminderheidsstress en
genderdysforie, en het bieden van nuttige copingvaardigheden.

Onderzoeksvraag:
In hoeverre is een webgebaseerde cognitieve gedragstherapie (CGT), speciaal
ontworpen voor jonge, genderdiverse jongeren in Nederland, een effectieve
behandeling om hun suïcidaliteit te verminderen? Zijn er verschillen in
geslacht, geslacht bij de geboorte, leeftijd (en etniciteit) bij het
vergelijken van transgender mannen, transgender vrouwen en niet-binaire
jongeren?

Doel: Primaire doelstellingen. We willen onderzoeken: (1) de mate waarin een
webgebaseerde CBT die specifiek voor genderdiverse jongeren tussen 16 en 28
jaar is ontwikkeld, effectiever is in het verminderen van a)
zelfmoordgedachten, b) depressie, en c) genderminderheidsstress dan
gebruikelijke behandeling. En (2) willen we onderzoeken in hoeverre deze
webgebaseerde cognitieve gedragstherapie helpt om de onaangepaste
copingstrategieën van deelnemers te verminderen en de adaptieve
copingstrategieën van deelnemers voor het omgaan met stress en suïcidaliteit
van minderheden te vergroten.
Secundaire doelstellingen. We willen onderzoeken of: (3) er groepsverschillen
zijn in interventie-effecten. En (4) zelfmoordgedachten worden verminderd door
het verminderen van de verhinderde verbondenheid en de waargenomen last.

We zullen de effectiviteit van de webgebaseerde interventie testen met een RCT
onder 132 jongeren die tot een genderminderheid behoren. Genderdiverse jongeren
worden zowel offline als online gerekruteerd via onze samenwerkingspartners
(meerdere LHBT-jongerenorganisaties) en het netwerk van onze (mede)aanvragers
(waaronder 113 zelfmoordpreventie).
We zullen gebruik maken van een enkelvoudig blind gerandomiseerd gecontroleerd
onderzoek: deelnemers worden willekeurig toegewezen aan de controleconditie
(behandeling zoals gebruikelijk) of de experimentele conditie. Deelnemers zijn
blind voor de conditie.

Er is geen extra risico voor deelnemers die aan een van onze condities
deelnemen vergeleken met de reguliere behandeling zoals die door 113 aan deze
populatie wordt geboden. Uit onderzoek blijkt dat deelname aan een
gerandomiseerde gecontroleerde studie gericht op het terugdringen van
suïcidaliteit het risico op zelfmoord niet vergroot (Huisman & Kerkhof, 2017).
Bovendien krijgen de deelnemers in beide condities een behandeling voor hun
zelfmoordgedachten door getrainde psychologen. In de experimentele conditie
hebben we echter een specifieke focus op genderdyforie, genderminderheidsstress
en het omgaan met deze aspecten.* In het onderzoek (en anders dan bij de
gebruikelijke behandeling) wordt deelnemers (in beide condities) gevraagd om in
totaal 60-92 items in te vullen op vier tijdstippen: vóór de eerste sessie (T0;
92 items), na de zevende sessie (T1); 60 items), na de laatste sessie (T2; 60
items) en drie maanden na de laatste sessie (T3; 80 items). De vragen gaan
onder meer over zelfmoordgedachten, genderdysforie-coping en minderheidsstress.
Uit onderzoek is gebleken dat het beantwoorden van vragen over suïcidaliteit de
zelfmoordgedachten niet vergroot (Huisman & Kerkhof, 2017) en dus geen risico
voor de deelnemers oplevert.