Verkenning van het effect van HFS geïnduceerde secundaire hyperalgesie op de NDT-EP methode met gepaarde stimuli

In Europa wordt pijn beschouwd als de belangrijkste oorzaak van invaliditeit en
ziektelast, die 20,27% van de bevolking ouder dan 18 jaar treft. Wanneer dit
gekenmerkt wordt door aanhoudende pijn die langer duurt dan normale
genezingstijden, wordt dit gedefinieerd als chronische pijn. Centrale
sensitisatie is een fenomeen dat geassocieerd wordt met chronische pijn en
wordt gedefinieerd door het optreden van pijnlijke sensaties als reactie op
normaal gesproken niet-pijnlijke stimuli. De verhoogde gevoeligheid op een
gewond gebied staat bekend als primaire hyperalgesie, terwijl de verspreiding
van verhoogde sensitiviteit naar een niet-gewond, aangrenzend gebied secundaire
hyperalgesie wordt genoemd. Het onderliggende mechanisme van secundaire
hyperalgesie wordt ook wel centrale sensitisatie genoemd, aangezien
gesensitizeerde neuronen zich in het centrale zenuwstelsel bevinden (d.w.z. de
dorsale hoorn van het ruggenmerg) en bijdragen aan neurogene hyperalgesie.
Onderzoek naar de verandering van nociceptieve verwerking kan dus leiden tot
een begrip van de mechanismen die worden gegenereerd door centrale
sensibilisatie en die resulteren in secundaire hyperalgesie. Echter, verder
onderzoek naar onderliggende mechanismen die optreden bij centrale sensitisatie
is een uitdaging vanwege het ontbreken van een objectieve meting van perifere
en centrale gevoeligheid.

Over het algemeen is het moeilijk om te meten hoeveel pijn iemand ervaart,
omdat numerieke scores afhankelijk zijn van persoonlijke ervaringen en dus
subjectief zijn. De afgelopen jaren heeft de BSS-groep van de Universiteit
Twente de NDT-EP ontwikkeld, een nieuwe methode voor gecombineerde observatie
van Nociceptive Detection Thresholds (NDT) en Evoked Potentials (EP) om
hersenactivatie te onderzoeken als reactie op nociceptieve stimuli via
intra-epidermale elektrocutane stimulatie (IES). Verschillende studies met de
NDT-EP-methoden hebben verschillen aangetoond tussen patiënten en pijnvrije
proefpersonen en behandeleffecten. Een volgende stap is om deze bevindingen te
koppelen aan bekende mechanismen die ten grondslag liggen aan veranderingen in
de nociceptieve functie, zoals centrale sensitisatie, die kunnen worden
bestudeerd met behulp van experimenteel geïnduceerde secundaire hyperalgesie.
Het paradigma van High Frequency Stimulation (HFS) is een gevestigd en goed
gekarakteriseerd experimenteel model voor inductie van secundaire hyperalgesie.
Daarom is het doel van deze studie om HFS-geïnduceerde veranderingen in
NDT-EP-meetresultaten bij pijnvrije proefpersonen te onderzoeken. Voor dit doel
wordt de NDT-EP-methode uitgebreid met een paired probing-functie om ook de
codering van goed gedefinieerde suprathreshold-stimuli gelijktijdig in de
opgewekte potentialen vast te leggen.

De primaire doelstellingen zijn het beschrijven van NDT's van dubbele puls
IES-stimuli vóór en 20 minuten na HFS-geïnduceerde secundaire hyperalgesie,
zoals geverifieerd door NRS scores op mechanische pinprick-stimuli, en het
beschrijven van EP's van gedetecteerde dubbele puls IES-stimuli en van gepaarde
viervoudige puls IES-stimuli van gelijke amplitude.

De secundaire doelstelling is het evalueren van de effecten van HFS op
nociceptieve gating (drempel (NDT)) en codering (EP) door pre- en post-HFS NDT
en EP's te vergelijken, en EP's van dubbele en viervoudige puls stimuli.

Mono-center, cross-sectionele studie

Alle deelnemers worden gevraagd om naar het Human Physiology Lab van de BSS
groep aan de Universiteit Twente te komen voor één sessie die in twee delen is
opgesplitst. In het eerste deel wordt de deelnemer vertrouwd gemaakt met de
stimuli van de IES-elektrode tijdens de NDT-EP-meting door stapsgewijze
toepassing van toenemende stimuli totdat de sensatie duidelijk voelbaar is en
met één reeks HFS. HFS-reeksen veroorzaken een pijnlijke maar korte sensatie en
worden over het algemeen ervaren als het meest onaangename deel van het
experiment. Na het eerste deel van het experiment wordt de proefpersoon
uitgenodigd om door te gaan met het tweede deel van het experiment.

In het tweede deel van de NDT-EP-methode wordt de NDT-EP-methode uitgevoerd. De
deelnemer ontvangt gerandomiseerde stimuli rond de detectiedrempel en supra
threshold volgens het gepaarde onderzoeksparadigma. De sensaties van deze
stimuli worden het best beschreven als korte speldenprikken. Vervolgens worden
vijf reeksen HFS toegediend, waarna een tweede reeks van de NDT-EP en gepaarde
onderzoeks stimuli wordt gegeven. Gedurende de gehele duur van de experimentele
sessie zal de hersenactiviteit van de proefpersoon worden geregistreerd met
behulp van een EEG-cap. De deelnemers zullen geen direct persoonlijk voordeel
voor hun persoonlijke gezondheid verkrijgen, maar zullen worden gecompenseerd
voor hun deelname.