Een pilot studie naar dosis escalatie in prostaat radiotherapie met lege blaas met gebruik van MRL - DESTINATION 1B(laas)

De prognose van laag en intermediair risico gelokaliseerd prostaatcarcinoom na
chirurgie, radiotherapie of brachytherapie is uitstekend. Daarom wordt bij de
keuze van behandel modaliteit het bijwerkingen profiel steeds belangrijker en
is men op zoek naar mogelijkheden de bijwerkingen te verminderen.
Bij uitwendige radiotherapie wordt traditioneel de hele prostaat tot de
volledige dosis bestraald, inclusief een veiligheidsmarge rondom de prostaat om
geen tumor te missen. Hierbij wordt dus een volume gezond weefsel mee bestraald
wat de bijwerkingen van radiotherapie veroorzaakt. Het verminderen van de dosis
gezond weefsel dat wordt bestraald leidt tot minder bijwerkingen.
Sinds kort bestaan er bestralingstoestellen die zijn uitgerust met een
ingebouwde MRI scanner (MR-linac). Tijdens de bestraling kunnen we zo niet
alleen de positie van de prostaat, maar ook die van de tumor en de rondom de
prostaat liggende gezonde weefsels nauwkeurig volgen en de bestraling hierop
aanpassen. We hebben voor de MR Linac een behandeling ontwikkeld waarbij de
tumor binnen de prostaat met een hogere dosis wordt bestraald, terwijl de rest
van de prostaat juist een lagere dosis krijgt en er zo min mogelijk omliggende
weefsels worden mee bestraald. Hierdoor wordt de dosis rondom de prostaat
verlaagd en dus ook de kans op bijwerkingen.

Om de dosis voor de blaas laag te houden en bijwerkingen te voorkomen, wordt
prostaatbestraling tot nu toe meestal uitgevoerd met gevulde blazen. Om
anatomische veranderingen te beperken en de variatie in blaasvulling te
verminderen, worden in de huidige klinische praktijk drinkprotocollen toegepast
die de patiënt instrueren om de blaas te legen en een vaste hoeveelheid
vloeistof te drinken op een bepaald tijdstip voorafgaand aan elke
behandelfractie. De effectiviteit van dergelijke protocollen is echter nogal
teleurstellend, terwijl de procedures een aanzienlijke ongerustheid bij de
patiënt veroorzaken. Bovendien geeft het vullen van de blaas in de loop van de
fractie extra aanleiding tot beweging binnen de fractie, wat de nauwkeurigheid
van de behandeling mogelijk vermindert. Met MRI-geleide radiotherapie, vooral
met het DESTINATION-behandelprotocol, wordt de dosis naar omliggende
structuren, waaronder de blaas, aanzienlijk verminderd. Dit betekent dat een
gevulde blaas tijdens de behandeling waarschijnlijk niet langer nodig is.

Met het onderzoek willen we de technische uitvoerbaarheid onderzoeken van een
behandeling op MR Linac waarbij de tumor binnen de prostaat met een hogere
dosis wordt bestraald, terwijl de rest van de prostaat juist een lagere dosis
krijgt. Daarbij worden patiënten met prostaatkanker behandeld, anders dan bij
standaardzorg, met een lege blaas.

single center, non-randomized feasibility onderzoek.

Radiotherapie

Hoewel we het niet verwachten, kunnen er meer recidieven optreden na de
DESTINATION-behandeling. Gezien de gerapporteerde ervaringen in de literatuur
is de kans hierop zeer beperkt.
De extra belasting voor de patiënt is het 7 x invullen van 3 vragenlijsten. De
follow-up momenten in de trial vallen samen met de reguliere follow-up
momenten.