De Rol van Bloedplaatjes bij Chronische Nierziekte en Nierfibrose

Chronische Nierziekte (CKD) wordt gekenmerkt door een verslechtering van de
nierfunctie als gevolg van progressief verlies van functioneel nierparenchym en
weefselfibrose, en de behandeling blijft ontoereikend. Innovatieve
therapeutische doelen kunnen alleen worden geïdentificeerd door een beter
begrip van de primaire pathogenetische mechanismen. Recente studies benadrukken
de verbanden tussen CKD en aanhoudende nierschade veroorzaakt door
onderliggende medische aandoeningen zoals diabetes, hoge bloeddruk,
glomerulaire ziekten, urinewegproblemen zoals langdurige obstructie, en andere
nieraandoeningen die leiden tot ontsteking en nierschade.

Er is steeds meer bewijs dat plaatjesactivatie bijdraagt aan de progressie van
CKD door factoren zoals ontsteking, oxidatieve stress en endotheliale
disfunctie. Hoewel bloedplaatjes vooral bekend staan om hun cruciale rol bij
hemostase, toont toenemend bewijs aan dat bloedplaatjes ook actieve spelers
zijn in ontsteking en vele andere biologische processen, zoals wondgenezing en
fibrose. Naast hun vermogen om direct te interageren met endotheelcellen en
leukocyten, produceren bloedplaatjes veel ontstekings- en immuunmodulerende
factoren.

Wij en anderen hebben eerder aangetoond dat geactiveerde bloedplaatjes
bijdragen aan nierontsteking, oxidatieve stress, immuunreactiviteit en
fibroseprocessen. Ons eerdere onderzoek heeft de betrokkenheid van
bloedplaatjes in experimentele acute nierschade (AKI) en diabetische nierziekte
(DKD) aangetoond. We hebben waargenomen dat geactiveerde bloedplaatjes
nierschade, plaatjes-granulocytinteractie en de vorming van neutrofiele
extracellulaire vallen (NETs) en fibrose bevorderen.

Het concept dat bloedplaatjes actief ETosis in neutrofielen en macrofagen
(NETs/METs) kunnen bevorderen, is een nieuw concept waarvan we de implicaties
nog maar net beginnen te begrijpen. De betrokkenheid van bloedplaatjes in het
mechanisme van Epitheliale-naar-Mesenchymale Transitie (EMT), een cruciale stap
in de pathogenese van fibrose, is ook nog grotendeels beperkt tot studies over
maligniteiten. Terwijl de mogelijke bijdrage van systemische endotheliale
disfunctie aan CKD-pathologie is onderzocht, blijft de precieze rol van
plaatjesinteractie met renaal endotheel bij het initiëren en in stand houden
van ontsteking in de nieren onzeker.

Het begrijpen van de moleculaire mechanismen die betrokken zijn bij nierschade
en nierfibrose bij CKD is een actief onderzoeksgebied. Het richten op deze
processen kan potentiële therapeutische mogelijkheden bieden om de progressie
van CKD en bijbehorende nierfibrose te vertragen of te voorkomen. Deze studie
heeft tot doel de mogelijke bijdrage van bloedplaatjes aan renale EMT, hun
interacties met endotheelcellen en monocyten, de rollen van bloedplaatjes en
NETs/METs bij nieraandoeningen te onderzoeken en de onderliggende mechanismen
te ontrafelen. Het begrijpen van de functies en mechanismen van bloedplaatjes
bij CKD biedt dan ook hoop voor het verminderen van morbiditeit en mortaliteit
bij CKD-patiënten.

Het doel van deze studie is het onderzoeken van de rol van bloedplaatjes in
fibrose en ontsteking door hun effecten op belangrijke cellulaire processen te
bestuderen. Specifiek willen we:

1. Bepalen of geactiveerde bloedplaatjesstimulatie fibrose induceert via
epithelial-to-mesenchymal transition (EMT) in epitheelcellen, en of het remmen
van bloedplaatjesactivatie deze effecten kan mitigeren.
2. De moleculaire paden verkennen die mogelijk betrokken zijn bij deze
processen, met name die welke EMT en fibrose beïnvloeden.
3. De impact van geactiveerde bloedplaatjesstimulatie op de integriteit van het
endotheel onderzoeken, evenals de effecten op adhesie van monocyten/macrofagen
en transendotheliale migratie.
4. De mechanismen van bloedplaatjes-macrofageninteracties onderzoeken die
bijdragen aan ontsteking, inclusief de vorming van extracellulaire vallen.

Door deze mechanismen te bestuderen, is het doel van het onderzoek om inzicht
te krijgen in hoe bloedplaatjes bijdragen aan de progressie van fibrose en
ontsteking, met mogelijke implicaties voor het begrijpen van aandoeningen zoals
chronische nierziekte en andere ontstekingsaandoeningen.

In vitro experimentele studie

We zullen bloed van elke donor tot drie keer binnen een jaar afnemen, indien
zij akkoord gaan om meer dan één keer te doneren. Als een donor echter maar één
keer wil doneren, is dat ook prima. Elke afname zal 10-30 ml bloed vereisen.
Aangezien bloedafname een routineprocedure is in medische instellingen en zal
worden uitgevoerd door een arts, is het risico op letsel minimaal. De
potentiële risico*s voor de vrijwilligers omvatten pijn tijdens de bloedafname,
lichte bloeding of een hematoma op de plaats van de bloedafname.

Aangezien dit een in vitro experimentele studie is, zijn er geen directe
voordelen voor de vrijwilligers die deelnemen aan dit onderzoek. Wij bieden
echter een vergoeding voor reiskosten aan de deelnemers.

Hoewel er geen directe voordelen voor de vrijwilligers zijn, zal deze studie de
onderzoekers helpen een beter inzicht te krijgen in het effect van platelet
hyper-reactiviteit bij de progressie van chronische nierziekte en renale
fibrose. Dit onderzoek kan bijdragen aan het bevorderen van medische kennis en
mogelijke toekomstige behandelingen.