AERO-P/LOTUS

Astma is een heterogene, inflammatoire luchtwegaandoening, gekenmerkt door symptomen van hoesten, een piepende ademhaling en kortademigheid. Deze symptomen worden veroorzaakt door een variabele luchtwegobstructie, hyperreactiviteit van de luchtwegen en hypersecretie van slijm in de luchtwegen. De meeste patiënten met astma worden adequaat behandeld met inhalatiemedicatie. Echter, een deel van de patiënten met astma heeft astma exacerbaties, wat gedefinieerd wordt als een plotse verergering van symptomen zoals kortademigheid, piepen en hoesten. Hiervoor is soms spoedeisende hulp bezoek noodzakelijk. Deze astma exacerbaties komen regelmatig voor en moeten beschouwd worden als een ‘rode vlag’: het is een duidelijk signaal dat het astma onvoldoende onder controle is. Vaak zijn hoge doses systemische corticosteroïden (OCS), zoals prednisolon, nodig om een astma exacerbatie te behandelen. Prednisolon is meestal erg effectief in het behandelen van een exacerbatie, maar tegelijkertijd heeft het ernstige bijwerkingen op de lange termijn zoals depressie, osteoporose en diabetes mellitus type 2. Deze bijwerkingen kunnen al ontstaan bij een cumulatieve blootstelling van 2-4 kuren prednisolon in een leven. Voorkómen van een exacerbatie, en dus prednisolon gebruik, is dus essentieel. 

Bij een exacerbatie waarvoor een bezoek aan de spoedeisende hulp noodzakelijk is, wordt in de richtlijnen geadviseerd binnen 1 week follow-up te plannen om verergering van de exacerbatie te voorkomen. In de praktijk lijkt deze follow-up weinig plaats te vinden. Daarnaast adviseert men bij ongecontroleerd astma, hetgeen een exacerbatie bij uitstek is, een follow-up na 6-12 weken om de astma controle te optimaliseren en toekomstige exacerbaties te voorkomen. Het is echter onduidelijk of, wanneer, en bij wie deze follow-up plaatsvindt en welke factoren geassocieerd zijn met het zorggebruik in het jaar na de exacerbatie. 

Vroege identificatie en optimalisatie van patiënten met ongecontroleerd astma is cruciaal voor het verbeteren van de astmazorg en het voorkomen van langdurige gevolgen van cumulatieve systemische corticosteroïden.

De doelstelling van dit onderzoek is tweeledig. 

Project 1: vaststellen bij welk percentage van patiënten, die de spoedeisende hulp hebben bezocht voor een astma exacerbatie, follow-up wordt gepland, op welk moment en bij welke zorgverlener dit gebeurt, welke patiënt karakteristieken geassocieerd zijn met het hebben van een follow-up afspraak, en of follow-up geassocieerd is met betere astma controle in het jaar na de exacerbatie. 

Project 2: door gebruik van farmacoepidemiologisch data onderzoeken hoeveel patiënten een hoog gebruik van orale corticosteroïden (OCS) hebben na een bezoek aan de spoedeisende hulp met een astma exacerbatie, welke patiënt- en astmamedicatie kenmerken hiermee samenhangen, en hoe met name het gebruik van inhalatiecorticosteroïden (ICS) en OCS in het jaar voorafgaand aan de exacerbatie, evenals wijzigingen in het ICS-gebruik in het jaar erna, hierop van invloed zijn. 

Restrospectieve, observationele cohortstudie

Niet van toepassing

Niet van toepassing