Bestuderen van fractuurheling door hoge resolutie perifere kwantitatieve CT (HRpQCT) en analyse van de botsterkte in standaard zorg en na onmiddellijke toedienening van vitamine D.

Distale radius fracturen behoren tot de meest frequent voorkomende traumatische
fracturen. De incidentie is ongeveer 17% van alle fracturen. Hoewel soms anders
wordt beweerd, is de genezing van de radiusfractuur niet altijd goed. De
oorzaak van de slechte genezing kan gerelateerd zijn aan slecht anatomisch
herstel en secundair verslies van reductie. Zowel conservatieve als
chirurgische behandeling van radiusfracturen kan een uitdaging vormen,
aangezien er sprake kan zijn van complicaties zoals stijfheid, verlies van
reductie, malunion, instabiliteit, verlies van lengte, infectie, peesruptuur,
sensorisch verlies en carpaal tunnel syndroom. In de normale dagelijkse
praktijk wordt de fractuurheling beoordeeld door de klinische beoordeling van
de arts in combinatie met conventionele Röntgen opnames. Deze evaluatie geeft
echter geen gedetailleerde informatie over het helingsproces en de consolidatie
van de fractuur op niveau van de corticale en trabeculaire microarchitectuur.
Tot voor kort konden de structurele eigenschappen van bot alleen in vitro
bestudeerd worden. Dank zij de ontwikkeling van hoge resolutie perifere
kwantitatieve CT technieken (HRpQCT) kan met een lage stralingsbelasting de
microarchitectuur van het bot bestudeerd worden. Dit type onderzoek kan meer
inzicht leveren in het fractuurgenezingsproces in vivo en mogelijk bijdragen
tot het begrip van malunion en suboptimale functionele uitkomsten. Eigen
onderzoek heeft aangetoond dat de met HR-pQCT gemeten vroege veranderingen in
de fractuur correleren met klinische uitkomstmaten op 12 weken. Tevens zal het
in de toekomst mogelijk worden om de mogelijke (positieve en negatieve)
effecten van de verschillende medicaties op fractuurheling te bestuderen. Er is
aangetoond, dat er een positieve invloed is van vitamine D3 en calciumsuppletie
op de eerste 6 weken van de fractuurgenezing. Of dit leidt tot stabielere
fracturen of een effect is van andere osteogene agentia zoals de bisfosfonaten,
is niet bekend. We stellen daarom in deze studie voor om een computer model te
ontwikkelen om fractuurheling te bestuderen gebaseerd op HRpQCT metingen van
distale radiusfracturen in postmenopauzale vrouwen, met en zonder onmiddellijke
start van vitamine D suppletie.

Fractuurheling groep Primaire uitkomst: het bestuderen van de fractuurheling
van distale radius fracturen in termen van berekende botsterkte gebaseerd op de
corticale en trabeculaire botparameters verkregen m.b.v. HRpQCT technieken
(XtremeCT van Scanco, Zwitserland) en het ontwikkelen van een computer model
voor fractuur heling
Interventie groep Primaire uitkomst: het effect bestuderen van de onmiddellijke
toediening van vitamine D in 2 doseringen (800 en 200 IE/dag) t.o.v.
standaardzorg (toediening van vitamine D3 later dan 6 weken na het optreden van
de fractuur) op fractuurheling en functionele uitkomst. Secundaire uitkomst: de
fractuurheling vergelijken van distale radiusfracturen tussen onmiddellijke
toediening van vitamine D (800 en 200 IE/dag) t.o.v. standaardzorg in termen
van berekende botsterkte gebaseerd op de corticale en trabeculaire
botparameters verkregen m.b.v. HRpQCT technieken (XtremeCT van Sconco,
Zwitserland) en het ontwikkelde computer model voor fractuur heling

Een single centre prospectief cohort van 16 postmenopauzale vrouwen met een
stabiele distale radius fractuur zal worden uitgevoerd om een computer model op
te stellen voor fractuurheling met behulp van HRpQCT techniek. Een interventie
studie met 30 postmenopauzale vrouwen met een stabiele distale radius fractuur
zal worden uitgevoerd om het effect te vergelijken tussen onmiddellijke
toediening van vitamine D en standaard behandeling (toediening van vitamine D3
later dan 6 weken na het optreden van de fractuur). Geïncludeerde personen in
de interventiestudie zullen vervangen worden indien deelname vroegtijdig is
beëindigd.

Een interventie studie met 30 postmenopauzale vrouwen met een stabiele distale radiusfractuur zonder OK-indicatie zal worden uitgevoerd om het effect te vergelijken tussen onmiddellijke toediening van vitamine D en standaard behandeling (toediening van vitamine D3 later dan 12 weken na het optreden van de fractuur).

Van de gebruikte dosering vitamine D is geen toxiciteit te verwachten (cf in
protocol bijgevoegde literatuur). De extra stralenbelasting is 72 microSv,
hetgeen minder is dan een vliegreis naar bijvoorbeeld San Fransisco of een
conventionele CT.