Farmacokinetiek en farmacodynamiek van prednisolon in pediatrische patiënten met auto-immuunziekten of auto-inflammatoire aandoeningen

De prevalentie en incidentie van auto-immuun- en inflammatoire ziekten zijn de afgelopen jaren behoorlijk toegenomen. Een van de grootste zorgen bij pediatrische patiënten blijft de hoge prevalentie van toxiciteit als gevolg van de langdurige behandeling met systemische corticosteroïden. De standaardbehandeling van auto-immuun- en inflammatoire ziekten bij pediatrische patiënten zijn hoge doses systemische corticosteroïden. Hoewel systemische corticosteroïden zeer effectief zijn bij de behandeling van auto-immuun- en inflammatoire ziekten, is het optreden en de ernst van bijwerkingen alsnog aanzienlijk. Toxiciteit is vaak ernstig, maar zeer variabel tussen patiënten en uit zich in psychiatrische en metabole bijwerkingen zoals depressie, persoonlijkheids- en gedragsveranderingen, slaapstoornissen, overmatige gewichtstoename, hypertensie, diabetes mellitus, groeiachterstand en cushingoïde symptomen. Het verband tussen farmacokinetiek (PK) van prednisolon en (mate van) toxiciteit is echter nog niet onderzocht bij kinderen. Het Universitair Medisch Centrum (UMC) Utrecht beschikt over de unieke Liquid Chromatography-Mass Spectrometry (LC-MS) techniek waarmee de PK zeer nauwkeurig gemeten kan worden. Onze hypothese is dat nauwkeurige dosering van corticosteroïden, met optimale blootstelling bij elke individuele patiënt, de bijwerkingen bij pediatrische patiënten met auto-immuunziekten en auto-inflammatoire aandoeningen zal verminderen. Daarom willen we de PK onderzoeken in relatie tot de toxiciteit (farmacodynamiek (PD)) van corticosteroïden bij kinderen met auto-immuunziekten en auto-inflammatoire aandoeningen.

Het vaststellen van de PK / PD-relatie van prednisolon met betrekking tot toxiciteit als klinische uitkomst bij pediatrische patiënten met auto-immuunziekten of auto-inflammatoire aandoeningen.

Prospectieve, observationele studie

Primair: Het vaststellen van de associatie tussen de blootstelling (PK) en de prednisolon toxiciteit (PD) bij pediatrische patiënten met auto-immuun of inflammatoire ziekten.

Secundair: Het vaststellen van informatie over het voorkomen en de mate van toxiciteit bij pediatrische patiënten met auto-immuunziekten of auto-inflammatoire aandoeningen en het identificeren van determinanten en de bijbehorende variabiliteit voor de ontwikkeling van een populatie-PK-model

Er is geen sprake van een interventie. Het betreft een observationele studie van de standaardbehandeling.

De gegevens die in deze studie zullen worden verkregen, zullen worden gebruikt om de populatie PK en de PD van prednisolon vast te stellen bij kinderen met auto-immuun- of inflammatoire ziekten. De belasting zal minimaal zijn aangezien er voor de PK 4 bloedmonsters (aanvullend op de standaardzorg) van 2 ml worden afgenomen (beperkte bloedafname strategie). Het bloedvolume dat voor het onderzoek wordt afgenomen, overschrijdt het aanbevolen maximum niet. De toegepaste bloedafname strategie is minimaal invasief, aangezien alle geïncludeerde patiënten aanwezig zijn tijdens een routinematig polikliniekbezoek en een perifere canule zullen krijgen voor routinematige bloedafname en PK-bloedafnames, waardoor er geen extra bloedpuncties zijn. Patiënten zullen worden gevraagd om maximaal 4-5 uur te blijven voor de PK-bloedafnames en om een vragenlijst in te vullen over de mentale bijwerkingen.