Onderzoek naar effecTieve behANdelinG vOlgens nieuwe criteria zwangerschaps Diabetes Mellitus

Diabetes gravidarum (GDM), gedefinieerd als hyperglycemie in de zwangerschap, wordt gediagnosticeerd in ongeveer 5% van alle zwangerschappen. Zwangeren met GDM hebben een verhoogd risico op perinatale complicaties, waaronder large-for-gestational-age (LGA) neonaten, schouderdystocie, pre-eclampsie, sectio caesarea en neonatale hypoglycemie. Er is een geleidelijke verhoging in nadelige perinatale uitkomsten bij verhoogde maternale glucose bij de orale glucose tolerantie test (OGTT). De nieuwe (2013) WHO richtlijn hanteert een lagere nuchtere glucose waarde voor de diagnose van GDM, ten opzichte van de oude (1999) WHO richtlijn. Het is echter onduidelijk of deze verlaging ook gepaard gaat met een verbetering van perinatale uitkomsten voor deze groep vrouwen met GDM. Onze hypothese is dat de behandeling van GDM van vrouwen die in de nieuwe (2013) richtlijn wel GDM hebben, maar die in de oude richtlijn als gezond werden beschouwd, zal resulteren in het minder voorkomen van macrosomie (geboorte gewicht >90ste percentiel, large for gestational age (LGA)), tegenover acceptabele kosten, in vergelijking met de oude criteria.

Het evalueren van de effectiviteit en kosten-effectiviteit van intensieve GDM behandeling in vergelijking met normale zorg voor zwangeren, bij vrouwen met een discordante uitslag bij de OGTT tussen de nieuwe (2013) WHO richtlijnen in vergelijking met de oude (1999) WHO richtlijn voor GDM.

    Multicentre open-label randomized controlled trial (RCT).

De interventie is intensieve behandeling van GDM, het monitoren van bloedglucose spiegels, dieetadviezen en farmacotherapie voor de gene bij wie dieetadviezen niet genoeg zijn om de glucoses onder controle te houden. De vergelijking is standaard zorg voor zwangeren.