Het verschil in effect van behandeling met mepolizumab en benralizumab op residente en inflammatoire eosinofiele granulocyten.

Astma is een zeer veel voorkomende chronische en heterogene ziekte. Een
belangrijk deel van de astma patieten
reageert goed op huidige therapie. Echter een deel van de astma patienten
(5-10%) reageert niet goed op de huidige
medicatie en hebben een ziekte die niet goed onder controle is met alle
problemen vandien. Voor deze groep komen
er alternatieve therapieën op de markt. Op dit moment gaan er meerdere
biologicals voor ernstig astma geregistreerd
zonder dat er eigenlijk goed is vastgesteld of en hoe deze nieuwe
geneesmiddelen precies werken in de individuele
patient en welke patient het beste reageert op welke biological. Dit is ook het
geval voor twee biological die zijn gericht
op de as IL-5/eosinofiele granulocyt: mepolizumab (anti-IL-5) en benralizumab
(anti-IL-5 receptor). Beide middelen zijn
geregistreerd en worden voorgeschreven aan patienten met chronisch ernstig
eosinofiel astma zonder dat de
(verschillen in) werking goed is bestudeerd. Mepolizumab dat gericht is tegen
het cytokine IL5 lijkt geen effect te
hebben op eosinofiele granulocyten die normal in de weefsels worden gevonden
buiten de long (waar astma zich
manifesteert). Benralizumab daarentegen induceert mogelijk dood in alle cellen
die de receptor tot expressie brengen;
ook de homeostatische IL-5R+ cellen (eosinofiele granulocyten, basofiele
granulocyten en mogelijk ILC2 cellen) in de
weefsels die niet zijn aangedaan door astma: maag, darm, vetweefsel, cervix
etc. Onze studie is een vrij unieke headto-
head vergelijking van twee verschillende biological van verschillende
fabrikanten: GSK (mepolizumab) en
AstraZeneca (benralizumab).

Ons onderzoek zoals antwoord geven op twee essentiële vragen: 1. zijn er
verschillen in effect van behandeling van
mepolizumab en benralizumab op gezonde eosinofiele granulocyten die onder
gezonde omstandigheden altijd worden
gevonden in het rectale weefsel; 2. zijn de geanticipeerde verschillen
reversible wanneer er over wordt gegaan op de
alternatieve behandeling: eerst mepolizumab gevolgd door benralizumab en vice
versa. Deze 'head-to-head'
vergelijking is van groot belang omdat de werkingen van beide biologicals
fundamenteel anders zijn: neutralizering van
het cytokine IL-5/mepolizumab vs. killing van IL-5R+ cellen/benralizumab.Deze
kennis ontbreekt nu en kan alleen goed
worden onderzocht in een head to head vergelijking. Als de hypothese wordt
bevestigd dat alle eosinofiele
granulocyten worden getarget door anti IL5R therapie geeft dat belangrijke
informative voor de keuze welke therapie
moet worden gekozen.

Onderzoek deel 1: vergelijkende studie tussen 20 patienten die worden behandeld
met mepolizumab en 20 patienten
die worden behandeld met benralizumab.

Onderzoek deel 2: longitudinale cross-over met 12 (2x6) patienten die starten
met de ene therapie en 'cross's-over'
naar de andere therapie na 6 maanden

Belasting is beperkt:

cross-sectionele studie:
1 keer initiatievisite 1 uur, 1 keer een hele dag in UMCU, daarna 1 x 2 uur
voor biopsie.
Totaal: 6-26 dagen afhankelijk van de lengte van de labeling: 16 uur in total
Klinische sampling: 4 kleine rectal biopten, 1 buisje NaHep bloed, en 6
vingerprikjes (glucose bepaling)

Prospectieve cross-over studie:
1 maal initiatie visite 1 uur, 3 maal een bezoek aan het ziekenhuis gedurende 2
uur
48 weken en 4 onderzoek bezoeken aan ziekenhuis (inclusie visite, week 0, week
26 en week 52)/10 korte bezoeken
voor gewicht en bloed beeld: 25 uur in total
Klinische sampling: 4 kleine rectale zuigbiopten, 2 buisjes NaHep bloed en
urine sample

Er zijn geen risico's verbonden aan het onderzoek anders dan:
1. Venapunctie : mogelijk lichte nabloeding, blauwe plek
2. Rectaal biopt: mogelijk lichte nabloeding
3. 2H-glucose: geen bekende bijwerkingen bij de dosis die wordt gebruikt
4. Gebruik Nucala en Farenza: milde klachten zoals hoofdpijn, verkoudheid,